Abstract:
این گزارش ، حقوق اساسی بزرگ ترین اقلیت اجتماعی ایران (معلولان یا توان یابان) را با رجوع به یکی از سازمان های غیردولتی (مجتمع آموزشی نیکوکاری رعد) که در زمینه آموزش فنی و حرفه ای و توان بخشی معلولان فعال است، مورد توجه قرار می دهد.مقاله پس از اشاره به انواع معلولیت (جسمی و حرکتی، ذهنی واجتماعی)، چگونگی تأسیس مجتمع آموزشی نیکوکاری رعد را برای خدمت رسانی به معلولان جسمی و حرکتی بررسی می کند. پس از تشریح حیطه عملکرد مجتمع رعد (خدمات توانبخشی، آموزش فنی و حرفه ای، و خدمات جانبی یا حمایتی) گسترش خدمات مجتمع مذکور تبیین شده است.در ادامه با تشریح چهارچوب سازمانی این مجتمع آموزش های ارائه شده و حوزه های متنوع فعالیت مجتمع رعد نیز به تفصیل بیان می شود.آنگاه با تأمل در «چالش »های پیش روی این سازمان غیردولتی در دو حوزه عمومی و خصوصی، مهم ترین مشکل مجتمع رعد – و سازمان های مشابه- نحوه تأمین منابع مالی عنوان می شود.این گزارش از دختر معلول 23 ساله و مجله توان یاب – که به وسیله مجتمع رعد منتشر می شود – به عنوان نمونه های موفق یاد کرده به توضیح آن ها می پردازد. در انتهای گزارش با تشریح بی توجهی به فرد معلول در الگوهای نوین، نارسایی های جامعه «معلولیت پرور»ی مورد توجه قرار می گیرد که انسان های معلول در آن زندگی می کنند.به عقیده نگارنده، وظیفه نهادهای مدنی صرفاآن جام اعمال نیکوکارانه نیست، بلکه باید با در نظر گرفتن پروژه ای کلان تر، ساختار حاکم را وادار به پذیرش تحولات جدی کرد. با چنین نگرشی، «اگر نهادهای مدنی توان یابان، علاوه بر برگزاری مراسم خیریه و اعلام شماره حساب برای جلب ترحم نیکوکاران، به آموزش نیز توجه کنند و بکوشند «حق» این اقلیت بزرگ را با پافشاری بستانند، شاید تأثیری ماندگارتر داشته باشند».
Machine summary:
"جستجوی پاسخ این پرسش اهمیتی اساسی داشته باشد که چرا توانیابان جامعه ایران،با وجودی که اقلیت چشمگیری تشکیل دادهاند،در مراکز عمومی کمتر دیده میشوند؟اگر آنچنان که سازمان جهانی بهداشت براورد کرده است از هر ده نفر یک نفر دچار معلولیت است،پس چگونه است که در جامعۀ ما ده درصد مزبور دیده نمیشود؟آیا جز این است که وضعیت عینی جامعۀ ایرانی-هم به لحاظ سنتها و افکار و هم به لحاظ امکانات و وضعیت فیزیکی-امکان حضور اجتماعی مؤثر را از آنان سلب کرده و آنان را به حاشیه رانده است؟ از طرفی نگرش نادرستی که نسبت به توانیابان وجود دارد،هم در سطح اجتماعی و هم در ردههای مدیریتی و حتی در میان متولیان رسمی ارائه خدمات به این اقلیت بزرگ،چنان است که صرفا تمایل دارند مشکلات و ناتوانیهای مربوط به معلولیت را در نظر بگیرند و میکوشند راهی برای رفع این مشکل بیابند.
1 رعایت این حقوق نه به دلیل ترحم یا نیکوکاری،بلکه به دلیل«وظیفه»ای است که هر شهروند نسبت به شهروند دیگر براساس قانون برعهده دارد،و با این تصور است که زمینۀ ایجاد فرصتهای برابر و بدون تبعیض برای بزرگترین اقلیت اجتماعی ما به وجود خواهد آمد و از حاشیهنشینی و انزوای آنان جلوگیری خواهد شد.
گسترش خدمات مجتمع آموزشی نیکوکاری رعد در طول بیست سال فعالیت حیطۀ عملکرد خود را گسترش داده و امروزه این مجتمع مجهز به کتابخانهای است که ششهزار جلد کتاب دارد و دو کتابدار تا پایان ساعات اداری توانیابان را یاری میکنند همچنین در طول سال چندین بار اردوهای یکروزه توسط این مجتمع برگزار میشود."