Abstract:
مواد 22 و 23 قانون مجازات اسلامی ناظر بر گذشت شاکی پیش از صدور حکم، و ماده ی 277 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مختص گذشت وی پس از صدور حکم قطعی است. نوشتار حاضر که خلاصه ای از تحلیل یک پرونده ی کیفری است، در پی پاسخ به این پرسش است که هرگاه شاکی پیش از صدور حکم گذشت کند و این امر مورد توجه قاضی صادرکننده ی رای بدوی قرار گیرد، آیا گذشت پس از صدور حکم قطعی نیز می تواند موجب تخفیف در مجازات تعیین شده در حکم قطعی باشد؟
Machine summary:
"نوشتار حاضر که خلاصهای از تحلیل یک پروندهی کیفری است،در پی پاسخ به این پرسش است که هرگاه شاکی پیش از صدور حکم گذشت کند و این امر مورد توجه قاضی صادر کنندهی رأی بدوی قرار گیرد،آیا گذشت پس از صدور حکم قطعی نیز میتواند موجب تخفیف در مجازات تعیین شده در حکم قطعی باشد؟ واژگان کلیدی گذشت،شاکی،حکم بدوی،حکم قطعی،تخفیف مجازات (1).
رئیس دادگاه بدوی،به استناد مادهی 277 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور کیفری،میزان حبس تمام متهمان غیر از شخص اخیر را به حدود ششماه تقلیل دده و با این استدلال که این فرد در خلال دادرسی بدوی یک بار به استناد مادهی 22 قانون مجازات اسلامی از تخفیف بهرهمند شده است،اعلام میکند که متهم حق استفاده از مادهی 277 یاد شده(گذشت بعد از صدور حکم قطعی)را ندارد.
مدعای اصلی لایحه بر این پایه استوار بود که هرگاه پیش از صدور حکم،گذشت در صدور رأی بدوی مورد توجه دادگاه قرار گرفته باشد،مانع اعمال مادهی 277 قانون یاد شده برای گذشت پس از صدور حکم نبوده و دادگاه نه تنها اختیار بلکه تکلیف به تخفیف دارد.
بدین معنی که چنانچه به جهت اعلام رضایت شاکی پیش از رأی،دادگاه مطابق جهت مخففه بند 1 مادهی 22 قانون مذکور،در مجازات مقرر قانونی متهم اعمال تخفیف کند،پس از صدور حکم،دیگر نمیتواند مجددا به جهت اعلام رضایت شاکی دوباره مجازات را تخفیف دهد،هرچند رضایت،نوعی حق بوده است که برای شاکی قرار داشته و با اعلام رضایت،دیگر چیزی از آن نزد وی باقی نمانده است تا دوباره یا هر چندبار دیگر در مورد آن تصمیم مجدد اتخاذ کند."