Abstract:
چکیدهاین نوشتار در صدد است به فرماندهان مکتبی یادآور شود که آنها میتوانند سلوک معنوی را با امور نظامی بیامیزند و افزون بر تعامل سازمانی، با نیروهای خودی، بر پایة جذبههای خاص معنوی برخورد نمایند تا حدی که در نیروهای تحت امر، گرایش (نظری ـ عملی) به معنویات و تعالیم دینی بیشتر گردد.چکیدهاصولگرا و اصلاحطلب دو جریان سیاسی ـ فکری مطرح در جامعة امروز ایران میباشند. و سرنوشت سیاسی کشور را تحت تأثیر قرار داده و در رقابت و چالش جدی با یکدیگر میباشند. به تبع این دو جریان، برخی از شخصیتها، احزاب و گروهها اصولگرا و برخی دیگر اصلاحطلب نامیده میشوند. پرسش این است که آیا به صرف ادعا و یا قرارگرفتن در یکی از این دو صف میتوان عنوان اصولگرا یا اصلاحطلب را بر افراد اطلاق کرد و اساسا معیار تشخیص اصولگرا و اصلاحطلب حقیقی از کاذب چیست؟از آنجا که داشتن بعضی از شاخصها لازمۀ صحت اطلاق این عناوین بر شخصیتها و احزاب و گروهها میباشد، این سؤال مطرح میشود که شاخصهای اصولگرایی و اصلاحطلبی چیست؟ و چون ادعاهای افراد و احزاب را باید بر اساس معیارها سنجید، این مقاله به تبیین شاخصهای اصولگرایی میپردازد. از آنجا که اصلاحطلبی در ذات اصولگرایی وجود دارد، نویسنده آن را نیز از شاخصهای اصولگرایی میداند، لذا جداگانه به آن نمیپردازد.تفاوت اصولگرایی با بنیادگرایی و نیز اصلاحطلبی با رفرمیسم و تعریف اصولگرایی و اصلاح طلبی در گفتمان اسلامی به همراه طرح شاخصهای اصولگرایی در سه سطح 1- اندیشه 2- اخلاق 3- عمل، محتوای این مقاله را تشکیل میدهد.
Machine summary:
تعهد دینی: باورهای عمیق دینی و ایمان مذهبی، به انسان عموما و به فرماندهان نظامی خصوصا روح تعهد و مسئولیت عملی میدمد و او را از موجود ظاهری و مادی به یک موجود مقدس معنوی ارتقا میدهد و رفتار او را از پوستة ظاهری سطحی به رفتار باطنی هدفمند و همراه با حیات الهی تغییر میدهد و به وی سلوک معنوی میبخشد که قرآن کریم از آن به «حیات طیبه» تعبیر میکند: من عمل صالحا من ذکر أو أنثی وهو مؤمن فلنحیینه حیاه طیبه ولنجزینهم أجرهم بأحسن ما کانوا یعملون (نحل: 97) هر کس کار شایستهای انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالی که مؤمن است، او را به حیاتی پاک زنده میداریم؛ و پاداش آنها را به بهترین اعمالی که انجام میدادند، خواهیم داد.
کرامت به این معنا دارای ارزش و اهمیت خاصی است و پیشوایان دینی آن را جزو دستورات خود قرار دادهاند؛ امیرمؤمنان( به فرزندش امام حسن( فرمود: واکرم نفسک عن کل دنیة وان ساقتک الی الرغائب.
فرمانده نظامی بهتر است کرامت و عزت نفس خود را از مبانی فرماندهی خود قرار دهد، در این صورت با تکیه بر کرامت نفسانی، به کار بد و ناهنجاری فرمان نمیدهد، و از امر به امور شایسته و معقول دریغ نمیورزد و کوتاهی نمیکند مانند امیرمؤمنان( که در صحنهها و میدانهای جنگ نمونههایی را به تصویر کشید؛از جمله: در جنگ احزاب، قهرمان نامی عرب «عمرو بن عبدود» را به هلاکت رساند ولی لباس، زره و لوازم انفرادی او را تصاحب نکرد، با این که چنین کاری در آن زمان و در میان رزمندگان معمول و مرسوم و از نظر فقهی و اخلاق اسلامی مشروع بود.