Abstract:
بررسی مقایسه ای قصص قرآن با دستاوردهای باستان شناسانه دانشمندان در خصوص وقایع تاریخی در نشان دادن اعجاز قرآن اهمیت بسزایی دارد در این مقاله ابتدا با توجه به این دستاوردها روایت اسطوره ای سومری -بابلی را در خصوص داستان طوفان بررسی می کنیم سپس روایت وحیانی از داستان طوفان نوح را بر مبنای آیات قرآن مطرح خواهیم کرد و در انتها با اشاره به وجود اشتراک و افتراق این دو روایت نشان می دهیم که نوع جهان بینی در تکوین آموزه های دینی بسیار مهم است در جهان بینی الاهی نظام هستی نظامی متعالی، هدفمند و معطوف به سعادت ابدی است؛ لذا با جهان بینی اسطوره ای تفاوتهای بسیاری دارد.
Machine summary:
"در این مقاله،ابتدا،با توجه به این دستاوردها،روایت اسطوره‌ای سومری-بابلی را در خصوص داستان طوفان بررسی می‌کنیم؛ سپس روایت وحیانی از داستان طوفان نوح را برمبنای آیات قرآن طرح خواهیم کرد و در انتها با اشاره به وجوه اشتراک و افتراق این دو روایت نشان می‌دهیم که نوع جهان‌بینی در تکوین آموزه‌های دینی بسیار مهم است.
گرچه تثلیث خدایان سومری به صورت دیگری در اعتقاد بابلیان بازماند،اما آنها،چنان‌که ذکر آن رفت،افق جهان‌بینی خود را از زمین به نیروهای آسمانی سوق دادند؛همچنین هدف از آفرینش انسان در اساطیر بابل خدمت به خدایان است(هنری هوک،بی‌تا،ص 36 و 37)تا زمین را بکارند و خدایان را از زحمت کار کردن برای معاش آزاد کنند،به عبارت دیگر خدایان این مناطق کلیۀ خوایج انسانی را دارا بوده‌اند.
یکی دیگر از موارد اشتراک،سنت قربانی و نذورات است که هم در آیین‌های بین النهرین وجود داشته و هم در حجاز؛چنان‌که مشاهده شد،اوتناپیشتیم و زیوسورا بعد از اتمام طوفان و نجات به وسیله کشتی،هنگام پایین آمدن از کشتی قربانی تقدیم خدایان می‌کنند؛اینکه این قربانی چیست،در درجه دوم اهمیت قرار دارد.
1 بعد پیامبرشناسی این اسطوره با آنچه روایت وحیانی قرآن بیان می‌کند،تفاوت زیادی ندارد؛در روایت سومری،زیوسورا منتخب خدایان یا یک نیمه خدا است،در میان خدایان متعدد؛اما آنچه در روایت بابلی دیده می‌شود،این است که او پادشاه پرهیزگاری است که از جانب انکی جهت نجات موجودات از طوفان انتخاب شده است،بعد اخلاقی هر دو روایت وحیانی و اسطوره‌ای در پرهیزگاری نهفته است؛اگر وضعیت سیاسی-عقیدتی جامعه بابل و بین النهرین را به خاطر آوریم،این عنوان کاملا پذیرفتنی است،چنان‌که عامل قدرت-حکومت -سیاست،کاملا منطبق بر الاهیات و عقیده است و این دو عنصر هیچ‌گاه از یکدیگر جدا نمی‌شوند چنان‌که مقام پادشاهی نیز در زمرۀ عطایایی است که توسط خدایان بر افراد بزرگ ارزانی می‌شود."
(
, 
, 
)
