Abstract:
داروی اپیتینک یا شربت با پایه الکلی تریاک، تحت نام لادنم سابقهای طولانی به عنوان داروی ضددرد، آرامبخش، خوابآور، ضداسهال و ... در فاصله قرنهای 16 تا ابتدای قرن بیستم دارد. استفاده از این دارو که در واقع محلول 100 گرم تریاک(حاوی 10 گرم مورفین) در یک لیتر مایع حاوی الکل(20 درصد و کمتر) است. از ابتدای قرن بیستم با توجه به اعمال محدودیت مصرف مواد افیونی تنها به موارد اسهال شدید محدود شده است. در چند سال گذشته با گسترش تفکر درمانهای جایگزین به عنوان انتخاب اول در درمان سوءمصرف مواد افیونی استفاده از داروهای دیگر بهجز متادون و بوپرنورفین در جهت توسعه انتخابهای درمانی در دستور کار کمپانیهای داروسازی قرار گرفته است. در این راستا استفاده از اپیتینک و کپسولهای خوراکی مورفین آهسته رهش به عنوان یک داروی افیونی در درمانهای نگهدارنده پیشنهاد شده است. اپیتینک میتواند در سه جایگاه در نظام درمانی دارویی سوءمصرف مواد ایفای نقش کند: 1- سمزدایی، 2- درمان نگهدارنده 3- توزیع قانونی مواد. تولید این دارو و پژوهش در مورد نحوه کاربرد آن چند سالی است در داخل کشور در اولویت نظام ارائه خدمات درمان سوءمصرف مواد قرار گرفته است. در این مقاله تلاش میشود ضمن معرفی نتایج بینالمللی منتشر شده در رابطه با اپیتینک، امیدها و نگرانیهای مطرح در مورد به کارگیری آن در نظام خدمات درمانی کشور معرفی گردیده است. در انتها ضمن جمعبندی شواهد موجود، نیازهای پژوهشی و آموزشی مربوطه در جهت رفع کمبودهای علمی و اجرایی در داخل کشور به بحث گذاشته شده است.
Opium tincture or tincture of opium (TOP)، also known as Laudanum، is an alcoholic herbal preparation of opium. It is made by combining ethanol with opium latex or powder. After works of Paracelsus، the 16th century Swiss-German alchemist، who discovered that the alkaloids in opium are far more soluble in alcohol compared to water and named Opium tincture as Laudanum، this drug has been found a broad range of applications as the drug of choice for practically every ailment through 17th to 19th centuries. The early 20th century brought increased regulation of all manner of narcotics، including laudanum، as the addictive properties of opium became more widely understood. By the late 20th century، TOP's use was almost exclusively confined to treating severe diarrhea. During these thirty years، The efficacy and cost-effectiveness of opioid substitution therapy for the treatment of opioid addiction has been well documented by methadone and buprenorphine. Based on the idea of substitution therapy، TOP and slow releasing oral morphine (SROM) have been proposed as the new alternatives. TOP could be used in three different ways in interventions for opioid dependency، first، as a supportive drug to reduce withdrawal syndrome during detoxification programs، second، as a substitution drug in long term maintenance، third، as a legal form of opioid drugs for harm reduction purposes. A little but growing evidences are supporting effectiveness of TOP for detoxification programs، in Iran، some preliminary open label studies showed effectiveness of TOP as a detoxifying drug in three to six month program، Now another open label study is evaluating TOP in a specific detoxification program with monthly evaluation and providing long term follow up after reaching to abstinence. There are a strong debate among the policy makers and clinicians on implementation of TOP in Iranian National Substance Abuse Treatment Facilities. In this article، We reviewed the proposed threads and hopes that is expected for TOP in Iran and other countries with the same situations.
Machine summary:
"(بقای در درمان و مراجعه مرتب برای گرفتن درمان دارویی و دیگر مداخلات غیردارویی مستقل از ادامه سوءمصرف مواد و یا موارد لغزش، خود به تنهایی از شاخصهای مهم کارایی درمان است) ج)تاثیرگذاری مثبت خلقی و رفتاری(نظیر کاهش تکانشگری و بهبود کنترل رفتاری) (اختیاری و همکاران، 1387 ب) در بیماران و رضایت بالاتر آنها از درمان علاوه بر بحث عمومی تاثیرگذاری مناسبتر اپیتینک، ورود این دارو به منوی درمان دارویی اعتیاد در کشور خواهد توانست انتخاب های درمانگران را بخصوص در مورد گروههای خاص افزایش دهد برای مثال میتوان به گروه های خاص ذیل اشاره نمود : الف) بیماران سوءمصرفکننده تریاک که دچار شرایط حاد طبی و یا نیازمند به مداخلات جراحی شدهاند اما نه میتوانند فشارهای جسمی دورههای سمزدایی یا انتقال به درمان متادون یا بوپرنورفین را تحمل نمایند و نه استفاده تزریقی از آمپولهای مورفین ویا دیگر داروهای اپیوئیدی بخصوص در طولانی مدت برای آنها کارکردی است."