Abstract:
ورود ضرر به شخص ثالث ،حق جبران خسارت را برای او بوجود می آورد.اما گاه شخص ثالث به استناد مبانی ارادی حق درخواست جبران خسارت را پیدا می کند و گاه به استناد مبانی غیر ارادی. در مبانی ارادی نیز حق درخواست جبران خسارت یا مستند به نقض یکی از تعهدات مورد توافق طرفین است و یا به نقض تعهد یک طرفی. چنانچه شخص ثالث تکیه گاه ارادی رادر دعوای جبران خسارت نداشته باشد، مجبور است برای جبران ضرر خود از مبانی غیر ارادی استفاده کند. ممکن است با تحقق ضرر، زیاندیده ثالث راههای مختلفی را برای درخواست جبران خسارت خود داشته باشد که بحث این مقاله محدود به مبانی ارادی خواهد بود و به این مساله پرداخته میشود که آیا شخصی که طرف مستقیم عقد نیست می تواند به استناد مبانی ارادی دعوای جبران خسارت مطرح کند.
Machine summary:
ممکن است با تحقق ضرر، زیاندیده ثالث راههای مختلفی را برای درخواست جبران خسارت خود داشته باشد که بحث این مقاله محدود به مبانی ارادی خواهد بود و به این مساله پرداخته میشود که آیا شخصی که طرف مستقیم عقد نیست می تواند به استناد مبانی ارادی دعوای جبران خسارت مطرح کند.
آیا این فروشنده تعهد ایمنی دارد یا خیر؟ آیا نمی توان گفت که اتومبیل برای انجام کار مورد نظر به طور ضمنی تضمین شده است ؟ آیا اتومبیل نباید استاندارد لازم را در مورد سرعت ، ترمز و غیره داشته باشد؟ آیا کارکردهای اتومبیل به غیر از موارد مزبور است ؟ پس باید پذیرفت که هر کالایی به منظور استفاده ای به بازار عرضه می شود.
با وجود این ، باید دانست که آیا تکلیف عرضه کننده کالا در برابر تمام مصرف کنندگان به طور مستقل است یا اینکه این حق همراه با کالای مورد نظر به ید بعدی منتقل میشود؟ در این خصوص اظهارنظر شده است که «دعوای خریدار و مصرف کننده نهایی اصولا مبتنی بر تسبیب و قواعد قهری است ، اما می توان فرض کرد که فروشنده اول یا سازنده اطلاعات لازم را درمورد مبیع به خریدار نداده است و خریدار بدون دخالت در مبیع آن را به دستهای بعدی منتقل می کند و مبیع حالتی دارد که اطلاعات لازم را فقط باید سازنده اول ارائه دهد.
در نتیجه در این نظریه از مبنای قائم مقامی برای توجیه دعوای قراردادی ثالث استفاده شده است و نه تعهد مستقل در برابر هر مصرف 1 کننده .