Abstract:
تجربه توسعه شرق آسیا نشان داده که کلید موفقیت این کشورها، در ایجاد ترکیبی مناسب از شرایط و زمینه های داخلی برای توسعه با الزامات و اصول حاکم بر نظام بینالملل نهفته است. در واقع این کشورها با الگوبرداری از ژاپن به منزله کشور پیشرو شرق آسیا در امر توسعه، زمینه ها و بسترهای داخلی لازم برای توسعه ملی را فراهم نمودند و به طور کلی، توسعه را با مشروعیت نظام خود پیوند زده و آن را به شرط بقاء نظام خویش تبدیل کردند. عامل اساسی در پیشرفت کشورهای شرق آسیا توجه جدی و پیگیری همه جانبه اصولی است که سیاستگذاران این کشورها برای طی کردن مسیر توسعه خود در نظر گرفتهاند. در تجربه توسعه آسیای شرقی، دولتهای توسعه خواه نقش فعالی را نه تنها در انباشت سرمایه و توزیع سرمایه گذاری در بخشهای مختلف بازی کردهاند؛ بلکه در کنترل تامین مالی بازار، سیاست های مالیاتی، قیمتگذاری و تعیین مقررات برای روابط میان صنایع داخلی و اقتصاد بینالمللی نقش استراتژیک داشته اند. در واقع دولت با پررنگ کردن نقش توسعهای خود علاوه بر کمک به سرمایه، مکانیزم بازار را به نوعی عهدهدار شد. علاوه بر آن عوامل دیگر در سطح تحلیلی، در توسعه آسیای شرقی نقش داشتهاند. این مقاله با استفاده از چارچوب تئوریک اقتصاد نهادگرایی جدید (NIE) و چهار سطح تحلیل الیور ویلیامسون به تبیین توسعه در تجربیات کشورهای آسیای شرقی میپردازد.
Machine summary:
زبان و مدل های ذهنی حاصل شده ، قیود غیررسمی را شکل می دهد که چهارچوب نهادهای مختلف را مشخص می کند و به طور بین نسلی منجر به عادات ، محرمات ، اسطوره ها می شود که فرهنگ را تأمین کرده و عمده مسیر وابستگی را نشان می دهد (نورث ،٩٢:١٣٧٩-٧٠) ویلیامسون نیز معتقد است که تعداد زیادی از نهادهای غیررسمی ، منشأ خود به خود دارند که پس از ایجاد، تکامل یافته و مورد پذیرش واقع شده اند و تا حدود زیادی غیرقابل تغبیرند.
(بروک، ٢٠٠٣) با شکل گرفتن این ساختار لزوم تبیین یک سیستم قانون کاملا کارکردی به مثابه بازار برای تنظیم قراردادها مشخص می شود که در سطح سوم اجتماعی مورد تحلیل قرار گرفته است .
در سطح چهارم تحلیل اجتماعی ، طبق قواعدی که در سطح دوم بنا شده است ، تخصیص منابع صورت می پذیرد و در این قسمت تئوری بنگاه بیشتر به پیش بینی انگیزه ها و کاهش سطح ریسک فعالیت ها (کارا کردن ریسک) توجه دارد.
(مینگ ،٩٠:١٩٨٩-٨٥) تأثیر ارزش های فرهنگی بر رفتار اقتصادی بانک جهانی در گزارش منتشره خود در سال ١٩٩٣، تحت عنوان معجزه شرق آسیا، چند ویژگی را برای این کشورها برشمرده است که آنها را از سایر کشورهای در حال توسعه جدا می کند.
دولت ها همچنین به تأمین مجامع مختلف اقتصادی نظیر شورای برنامه ریزی اقتصادی در کره ، شورای توسعه اقتصادی در سنگاپور، شورای برنامه ریزی اقتصادی و توسعه در تایوان ، وزارت تجارت بین الملل و صنعت در ژاپن و شورای سرمایه گذاری دولت در تایلند اقدام نموده و از این طریق نقش راهنما را برای بخش خصوصی بازی کرده اند.
(
, 
, 
)
