تأثیر روش های مختلف آموزش فعالیت بدنی در کودکان و نوجوانان مبتلا به اضافه وزن Journal Article

مقدمه: باتوجه به روند روز افزون چاقی و تاثیر کاهش فعالیت بدنی در افزایش بروز اضافه وزن کودکان و نوجوانان و محدودیت خانواده ها برای رفت و آمد و شرکت فرزندان در کلاس های ورزش، دستیابی به شیوه مناسب ارائه آموزش فعالیت بدنی در منزل ضروری به نظر می رسد. موادوروشها: این کارآزمایی بالینی غیر دارویی، به مدت شش ماه از اردیبهشت تا آبان 1386 دربین 105 نفر ازکودکان و نوجوانان18-6ساله مبتلا به چاقی که بطورتصادفی در سه گروه 35 نفری قرار گرفتند انجام شد. تغذیه و رفتار درمانی در همه گروه ها به صورت یکسان ارائه گردید ولی آموزش فعالیت فیزیکی در گروه اول بصورت شرکت در کلاسهای آموزش فعالیت فیزیکی 2 بار در هفته ، در گروه دوم با در اختیار قرار دادن CD آموزشی و در گروه سوم آموزش بصورت چهره به چهره انجام شد.قبل و بعدازمداخله شاخص های آنترو پومتریک اندازه گیری و ثبت شد. نتایج : میانگین نمایه توده بدنی (BMI)در افراد شرکت کننده در کلاس های فعالیت فیزیکی و گروه تحت آموزش با CD ، بعد از مداخله بطورمعنی داری نسبت به قبل از مداخله کاهش یافته بود ولی اختلاف معناداری بین سه روش مختلف آموزش فعالیت بدنی مشاهده نشد . نتیجه گیری : یافته ها نشان داد روش آموزش با CD نیز در کاهش BMI کودکان و نوجوانان مبتلا به اضافه وزن و چاقی به اندازه شیوه آموزش چهره به چهره و شرکت درکلاس فعالیت بدنی ، تاثیر گذاراست . تعمیم این قبیل مداخلات می تواند در سطح جامعه موثر باشد.