Abstract:
دیوان متنبی به عنوان یک اثر ادبی برجسته، سرشار از انواع تصویر پردازی هاست؛ تصویرهایی که از صور شنیداری، دیداری، بویایی، بساوایی و چشایی نشات می گیرد. در این میان، تصاویر شنیداری در بیشتر موضوعات شعری او دیده می شود و کاربرد آن نشان از ذهنیت و حالت درونی شاعر دارد. گویی او از نقش و جایگاه تصاویر شنیداری در ایجاد حیات و پویایی تصاویر کاملا آگاه است؛ لذا برای مجسم ساختن بهتر محسوسات و ایجاد حرکت و حیات در تصاویر خود، به آفرینش تصویرهایی که از رهگذر حس شنیداری ادراک می شوند پرداخته و در پی صداهای پیرامون خود رفته و گفتگوی خویش با دیگران، شیهه ی اسب و همهمه ی سپاهیان، صدای پرش تیرها و چکاچک شمشیرها، وزش باد و غرش رعد و شرشر آب را به تصویر کشیده و از این طریق تصویرگری شعر خود را کامل نموده تا مخاطب، واقعیت های دنیای ذهن و تجارب شعری وی را بهتر درک کند.
Machine summary:
گویی او از نقش و جایگاه تصاویر شنیداری در ایجاد حیات و پویایی تصاویر کاملا آگاه است؛ لذا برای مجسم ساختن بهتر محسوسات و ایجاد حرکت و حیات در تصاویر خود، به آفرینش تصویرهایی که از رهگذر حس شنیداری ادراک می شوند پرداخته و در پی صداهای پیرامون خود رفته و گفتگوی خویش با دیگران، شیهه ی اسب و همهمه ی سپاهیان، صدای پرش تیرها و چکاچک شمشیرها، وزش باد و غرش رعد و شرشر آب را به تصویر کشیده و از این طریق تصویرگری شعر خود را کامل نموده تا مخاطب، واقعیت های دنیای ذهن و تجارب شعری وی را بهتر درک کند.
صور خیال در شعر متنبی از فراوانی و زیبایی شگرفی برخوردار است و سنجش تصاویر هنری شعر او در دو بعد پویایی و حیات ادبی، افق هایی از خلاقیت و هنر شاعر را به روی خوانندگان می گشاید تا از این رهگذر بهتر بتوانند با تجربه های شعری و بیان ادبی او آشنا شوند.
6- تصویر شنیداری در شعر متنبی متنبی در ترسیم تصاویر شعری خود از افعال صدا معنایی و اصوات پیرامون خود کمک گرفته و با به کار گیری آن تصویرگری خود را کامل نموده است؛ وی آنچه را می شنود در یک چار چوب واقعی با خیالی نو ترسیم می کند و به آن زندگی و حرکت می بخشد و به رغم این که صوت امری نامرئی است، شاعر توانسته با اختیار واژگانی متناسب و زنده و پویا آن را به صورت امری مرئی نشان دهد، بدون اینکه از زیبایی شاعرانه و احساس صادقانه تهی باشد.