Abstract:
هدف اصلی این پژوهش تحلیل موانع آموزشی توسعه فناوری نانو در بخش کشاورزی بود. روش تحقیق تحلیلی ـ تبیینی و جامعه آماری شامل 190 نفر از محققان مراکز و موسسات تحقیقات ملی وزارت جهادکشاورزی بود که با توجه به جدول مورگان 128 نفر آنان به عنوان نمونه از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. اعتبار(روایی) ابزار تحقیق را صاحبنظران در این زمینه تآیید کردند و برای تعیین پایایی (قابلیت اعتماد) پرسشنامه از آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن برای هر یک از مقیاسهای پرسشنامه در حد مناسب (بالای 75/0) بود. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که هفت عامل مدیریتی با واریانس 896/18 درصد، نیروی انسانی با واریانس 964/11 درصد، برنامه ریزی با واریانس 724/9 درصد، متخصصان با واریانس 399/9 درصد، انگیزشی با واریانس 177/9 درصد، تمرکز متخصصان با واریانس 559/7 درصد و بی اطلاعی با واریانس 139/6 درصد مهم ترین موانع آموزشی توسعه فناوری نانو در بخش کشاورزی ایران به شمار می روند.
Machine summary:
"به طور کلی،در بررسی ادبیات مووضع و تحقیقات صورت گرفته چهار مانع عمده قابل شناسایی است: فرار مغزها و کمبود نیروی انسانی متخصص،ضعف ارتباط بین مراکز دانشگاهی و پژوهشی و همکاریها و تبادلات علمی مناسب و پیوسته بینالمللی با کشورهای دارای تجارب و ظرفیتهای بالا و استادان ایرانی خارج از کشور،وجود نداشتن نظام اطلاعرسانی کارآمد در زمینه فناوری نانو در بخش کشاورزی و ضعف آموزشی در زمینه فناوری نانو.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) بحث و نتیجهگیری این پژوهش با هدف تحلیل موانع آموزشی توسعه فناوری نانو در بخش کشاورزی ایران از دیدگاه محققان مراکز و مؤسسات تحقیقات ملی وزارت جهاد کشاورزی صورت گرفت.
باتوجه به یافتههای به دست آمده از تحقیق،موانع آموزشی توسته فناوری نانو در بخش کشاورزی ایران شامل هفت عامل اصلی است که عامل اول با توجه به مفهوم متغیرهای تشکیل دهنده آن،مدیریتی نامگذاری شده و بالاترین میزان واریانس(18/896 درصد)را به خود اختصاص داده است،در قالب عامل مدیریتی مواردی همچون ضعف کمی آموزش در زمینه فناوری نانو،ضعف کیفی آموزش در زمینه فناوری نانو،بیتوجهی وزارت جهاد کشاورزی به آموزشهای تخصصی در زمینه انتقال و توسعه فناوری نانو و..
عامل چهارم با توجه به ماهیت متغیرهای قرار گرفته بر روی آن،عامل متخصصان نام گرفت و حدود 9/399 درصد از واریانس کل را تبیین کرد که در قالب آن بر موانعی مانند ناآشنایی و درک ناصحیح پژوهشگران بخش تحقیقات از فضای تولید فنوری نانو،ناآشنایی و درک ناصحیح کارکنان بخش تحقیقات از تجاریسازی مباحث پیچیده رقابتهای تجاری و اقتصادی مرتبط با فناوری نانو و نبود قطبهای علمی منطقهای فناوری نانو تأکید شده است."