از زبان بلند حکایتهای مثنوی Literature and art

"شغال رنگین جلو رفت و به‌ زیر گوش ملامتگر خود گفت:تو به‌ حال و وضع من نظری بیانداز آیا هیچ‌ بت‌تراشی بتی همچو من تراشیده؟من‌ مانند گلستان زیبایی گردیده‌ام که‌ صد رنگ زیبا دارد،پس مرا سجده‌ کن و سر بر متاب،نمی‌بینی که: مظهر لطف خدای گشته‌ام‌ لوح شرح کبریایی گشته‌ایم پس ای شغالان،دیگر به من‌ شغال مگوئید،آیا کسی از شما شغالی‌ به این زیبایی دیده است؟شغالان‌ پروانه‌وار دور او را گرفتند و گفتند: بسیار خوب،بگو ببینیم نام ترا چه‌ بگذاریم؟ گفت:از این به بعد مرا طاووس‌ بخوانید. گفت نه نمی‌توانم؛ گفتند:آیا می‌توانی همچو طاووس بانگ برآری؟گفت:نه شغالان گفت:پس معلوم می‌شود که تو طاووس نیستی ای احمق‌ دروغ‌گو!جامهء طاووس عیطهء آسمانی‌ است تنها با نیرنگ و داعیه‌های تهی‌ نمی‌توان بدان دست یافت."