Abstract:
سرمایه فرهنگی از مهم ترین متغیر های فرهنگ بوده و هدف پژوهش حاضر، شناخت سرمایه فرهنگی شرکت کنندگان در ورزش همگانی است. روش تحقیق، توصیفی ـ زمینه یابی و جامعه آماری آن، همه مردان و زنان شرکت کننده در ورزش های همگانی شهر تهران بودند که از این میان 659 نفر به صورت تصادفی خوشه ای نمونه گیری شدند. در این تحقیق، سرمایه فرهنگی را متغیر های میزان مطالعه و سطح تحصیلات شرکت کننده، همسر و فرزند تشکیل می دهد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و مقایسه سرمایه فرهنگی مردان و زنان، از شیوه های آمار توصیفی (شاخص پراکندگی و گرایش مرکزی، مرتبه ها و نقطه های درصدی و نمره استاندارد z) و آمار استنباطی (آزمون های کولموگوروف ـ اسمیرنوف، لیون و t دو گروه مستقل) استفاده شده است. براساس نتایج، 1/81 درصد افراد از سرمایه فرهنگی متوسط و کمتر و 9/18 درصد از سرمایه فرهنگی بالا برخوردارند؛ همچنین تفاوت معنا داری بین میزان سرمایه فرهنگی زنان با مردان مشاهده نشد. توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات و بهره گیری از فناوری های نو در آموزش و ترویج فرهنگ ورزش همگانی، برپایی خانه ورزش در مراکز علمی، مدیریت واحد و برنامه ریزی مدون و ایجاد ساختار ملی برای ورزش همگانی، ترویج فرهنگ مشارکت همگانی در رفع مشکلات شهر و ناهنجاری های اجتماعی با ورزش همگانی از مهم ترین سیاست ها و راهکارهای پیشنهادی است.
Cultural capital is one of the most important cultural variables. Thus, it necessary to understand that participants’ in sport for all have their own cultural capital and both shape culture and are shaped by it.
The article seeks to understand participants’ cultural capital in sport for all. Research methods employed in this article are descriptive method and survey. Statistical sample has been drawn from participants in sport for all in Tehran. The results showed that 81.1% people were low and average in term of cultural capital and 18.9% had high cultural capital. Moreover, there is no meaningful difference between men & women’s cultural capital. SWOT was used to analyze the results and to achieve facts-based policies and guidelines. The most important proposed policies and guidelines include developing ICTs and using new technology in training and promoting culture of sport for all; establishing a sport house in scientific centers; programming delibrately and creating national infrastructure regarding sport for all; and promoting a culture based on public partnership in dealing with urban problems & social anormaly through promoting sport for all.
Machine summary:
تأکیـدمـردم ازفعالیـت هـای رقـابتی به سمت ورزش های آزادتغییـر کـرده اسـت ،ایـن رویکـرد در کشـورهای دیگـرنیـز دیـده می شود (غفوری و همکاران ،۷:۱۳۸۳)؛تحقیقات انجام شده در قاره اروپـا نشـان مـی دهـد که رویکرد اصلی آنها گسترش ورزش همگانی است (مظفـری و قـره ،۱۵۴:۱۳۸۴).
ایـن در حالی است که اگر از شناخت این واقعیـات وبرنامـه ریـزی براسـاس آن غفلـت شـود افـراد جامعه از جنبه های سلامت جسمی و روانی به علـت کـم تحرکـی ، گسـترش ناهنجـاری هـای اجتماعی به علت برنامه ریـزی نامناسـب ازسـوی حکومـت و مـدیریت شـهری بـرای اوقـات فراغت ، استفاده نادرست ازفرصت های فرهنگی ـآموزشـی موجـود در ورزش ودر نتیجـه گسترش فرهنگ نامناسـب درمیـان شـرکت کننـدگان و پـایین بـودن آمـارآنهـا در ورزش همگانی که تأثیرات منفی مختلفی داردآسیب می بینند.
بنا بـه گزارش پژوهش های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (۱۳۸۱)، عطارزاده حسینی وسهرابی (۱۳۸۶) وحیدری چروده (۱۳۸۹) به ترتیب بیشترین میزان مشـارکت ، گـرایش و نگـرش بـه ورزش دربین افرادباتحصیلات بـالا (دکتـری و کارشناسـی )اسـت ، امـاشـایدایـن گـروه به دلیل عدم فراغت از شرکت درفعالیت های ورزشی دورمانده اند.
این نتایج در موردمیان سالان تقریبابایافته های شفیعی (۱۳۷۳)،کاشـف (۱۳۷۹)،احمـدزاده (۱۳۸۱)، احسـانی وهمکـاران (۱۳۸۶)،زنگـی آبـادی و همکـاران (۱۳۸۸)، رمضانی نژادو همکاران (۱۳۸۸)ومظاهرحاجی آقا (۱۳۸۹) کـه بیشـترین میـزان مشـارکت رادر گروه سنی ۴۰-۲۰سال گزارش کرده بودند،همسو اسـت ؛ ولـی بـا پـژوهش وزارت فرهنـگ و ارشاد اسلامی (۱۳۸۱) که بیشترین میزان مشارکت را در افـرادبـین ۱۸-۱۲سـال گـزارش کـرده بود،غیرهمسوست .