عکس: تحلیل یک فراخوان - تحلیل یک جشنواره؛ از فراخوان تا نمایشگاه - News and reports!

محدودشدن آثار به قالب مجموعه‌عکس و موضوع "اینجا زیستگاه من است، جغرافیای ذهن من"، نظام خاص دومرحله‌ای (به‌صورت طرح نامه و اجرای نهایی)، و اختصاص‌دادن بخش ویژه به عکاسی "صحنه‌پردازی‌شده"، از مهم‌ترین جزییات خاص این فراخوان بود؛ مختصاتی که ـ تا آنجا که حافظة من یاری می‌کند ـ تاکنون در فراخوان هیچ‌جشنواره‌ای نیامده بود! عبارت "اینجا زیستگاه من است، جغرافیای ذهن من"، که به‌عنوان موضوع جشنواره تعیین شده بود، تضاد بنیادینی را در خود نهان داشت؛ چون گرچه از یک‌سو واژگان "زیستگاه" و "جغرافیا" بر وجوه توصیف‌گری و مکان‌نگاری در متن آثار تأکید می‌کردند، اما مضافﱞ‌الیه "ذهن من" نظر بر ذهنیت‌گرایی و بیان شخصی در عکس‌ها داشت. عکاسی "صحنه‌پردازی‌شده" ـ که در سال‌های اخیر در ایران بیشتر مورد توجه قرارگرفته است ـ موضوع بخش ویژة این جشنواره بود تا با تأکید روی این گرایش، درک شرکت‌کنندگان و مخاطبان را در این زمینه ارتقا دهد. روزمره‌گی و کسالت‌آوری زندگی شهری، از خصوصی‌ترین لحظه‌ها و نشانه‌ها تا بیرونی‌ترین نمودهای زیستن، مضمون مشترک حدود از نیمی از آثار است، به‌خصوص اگر دستمایه و عناصر تصویرشده را کنار بگذاریم، تقریبا می‌توان گفت: در همة مجموعه‌های به‌نمایش‌درآمده، عکاسان، زیستگاه و جغرافیای ذهن‌شان را به مثابه بستری فراموش‌شده تصویر کرده‌اند، که در آن، تنها حسی از ملال و اندوه جاری است. همة این اتفاقات خوشایند به همت "انجمن علمی دانشجویی عکاسی دانشگاه تهران"، که متشکل از شش‌دانشجوی جوان است، شکل گرفته است. متأسفانه به‌دلیل نبود امکاناتی مثل مسابقات یا نمایشگاه‌های دانشجویی برای نمایش مجسمه‌های تجربی، دوسالانه به "تنها" محل ارائه و گردهمایی آثار نسل‌های مختلف هنرمندان بدل شده است، و همة هنرمندان مجسمه‌ساز ـ از حرفه‌ای‌ها گرفته تا دانشجویان جدیدالورود ـ چشم امید به آن دوخته‌اند.