نقد: ماشینیسم - به بهانه نمایشگاه طرح های مهران عطائی زاد - Introduction and review

● ● ● آنچه در "آن" نقاشی‌های وانا نبی‌پور تو را مسخ می‌کند، تا پیش از آن‌که نگاه‌شان کرده باشی، حس‌شان کنی، شور خوابگونه‌ای است که نقاش به زندگی دارد. آنچه تو با این نقاشی‌ها پیش از فکر کردن لمس می‌کنی، هوایی است که در لابه‌لای آن اشیای روزمره و انسان‌های معمول نقاشی‌شده رخنه کرده و آنها را تبدیل به خوابگردهای منتظر ساکن متفکری می‌کند که گویی بیرون از خویش ایستاده و به وضعیت خویش می‌نگرند. نقاشی‌های وانا در نگاه اول، به‌خاطر ساخت‌وسازهای ظریفی که کمابیش در جزییات دارند، بیشتر رنگ‌‌روغن به‌نظر می‌رسند تا اکریلیک؛ و این به‌ گفتة خود هنرمند، به‌ خاطر تکنیک خاص وی در استفاده از قلم‌موی رنگ‌برده‌شده در ایجاد لایه‌های خشک و نازک رنگ روی هم است.