Abstract:
رمان آدلف اثر بنژمن کنستان در تاریخ ادبیات فرانسه از اهمیت ویژهای برخوردار است. این کتاب که ویژگیهای دو مکتب بزرگ ادبی جهان یعنی کلاسیسیسم و رمانتیسم را در خود خلاصه میکند، نمونۀ کامل و دقیق رمان روانشناختی است. در آدلف، کنستان با هنری بینظیر و با دقت و ظرافت بسیار، حقایق تلخ قلب بشر را به تصویر میکشد، حقایقی که در تمامی زمانها و مکانها وجود داشته و دارند. او با تحلیل موشکافانۀ احساسات و جنبههای روانشناختی قهرمانان، نقاط ضعف و قوت آنان را به خواننده مینمایاند و به گونهای غیر مستقیم او را پند میدهد. مقالۀ حاضر که مقالهای توصیفی- تحلیلی است به بررسی تجزیه و تحلیل روانشناختی در رمان آدلف میپردازد. تحلیل روانشناختی در این کتاب به سه روش مختلف انجام میپذیرد: استفاده از نقل قول غیر مستقیم، دیالوگ و منولوگ. بنژمن کنستان با به نمایش گذاشتن دیدگاهی متفاوت از عشق و از طریق تحلیل موشکافانۀ افکار، احساسات و عواطف قهرمانانش نشان میدهد که انسان موجودی خودخواه، ضعیف، بیثبات و از نظر احساسی بسیار تنوع طلب است
Machine summary:
"باید خاطر نشان کنیم که بعد از ماریو – که آثاری کم اهمیت با تحلیلهای روانشناختی ضعیف ارائه داد- بنژمن کنستان (Benjamin Constant) اولین نویسندهای است که یک ژانر ادبی جدید را پدید آورد.
این مقاله که مقالهای توصیفی- تحلیلی است و با روش کتابخانهای به سامان رسیده است، ویژگیهای روانشناختی کتاب آدلف اثر بنژمن کنستان را با ذکر مثالهایی گویا از کتاب نشان میدهد.
اما قبل از پرداختن به بحث اصلی، لازم دیدیم ابتدا نگاهی اجمالی به زندگی و اثر بنژمن کنستان بیاندازیم، سپس در بخش دیگری از مقاله، خلاصهای از رمان و موضوعات مطرح شده در آن را ارائه دهیم و در آخر هم به تفصیل، ویژگی روانشناختی کتاب را - که موضوع اصلی این پژوهش است- مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم.
) دفاتر خاطرات خصوصی (1952) بنژمن کنستان نویسندهای خلاق و نوآور است که توانست برای اولین بار در اثر به یادماندنی خود آدلف ویژگیهای دو مکتب بزرگ ادبی جهان یعنی کلاسیسیسم و رمانتیسم را به طور همزمان انعکاس دهد.
صد سال قبل از اینکه مارسل پروست (Marcel Proust) از تنوع طلبی انسان در مسائل احساسی سخن براند و از وجود «منهای» متوالی در هر انسان خبر دهد، بنژمن کنستان از طریق تجزیه و تحلیل احساسات قهرمان داستانش آدلف، اثبات کرد که انسان طبیعتا در احساساتش بی ثبات است و در هر برههای از زمان «من» جدیدی از خود بروز میدهد.
بالاخره منولوگ که صادقانهتر از دو شکل قبل (دیالوگ و نقل قول غیر مستقیم) احساسات شخصیتهای رمان را نشان میدهد، سومین شکلی است که کنستان برای واکاوی احساسات و عواطف قهرمانان داستان از آن استفاده میکند."