Abstract:
این مقاله به بحث در مورد نقش سرمایه اجتماعی در کارآفرینی که امروزه بسیاری از سازمان ها بر آن تاکید دارند، پرداخته است. ابتدا به طور مختصر مفهوم کارآفرینی سازمانی بررسی می شود و در ادامه، مطالعه ای که توسط لیائو و ولش در مورد سازمان ها انجام گرفته است، مطرح می شود. مطالعات انجام شده در مورد سازمان ها را می توان به سه دسته کلی طبقه بندی کرد: شاخه اول، مطالعات متمرکز بر «فرد»، شاخه دوم مطالعات متمرکز بر «فرایند» و شاخه سوم، مطالعات متمرکز بر «نرخ». در نظر گرفتن مفهوم سرمایه اجتماعی در درک کارآفرینی حائز اهمیت است. از این رو در ادامه مقاله، سرمایه اجتماعی در هر یک از این دسته های فوق مورد بررسی قرار می گیرد. از آن جا که سرمایه اجتماعی خود ابعاد متفاوتی دارد، به هر یک از ابعاد آن که شامل بعد ساختاری، رابطه ای و هنجاری است، و نیز ارتباط هر بعد با «تمایل» و «توانایی» که مورد نیاز کارآفرینی است، پرداخته می شود. در پایان این بحث، با توجه به مباحث مطرح شده، مدلی از سرمایه اجتماعی می آید و رابطه سرمایه اجتماعی و کارآفرینی سازمانی به تفصیل شرح داده می شود.
The role of social capital in organizational entrepreneurship، which is emphasized today by many organizations، has been examined in this article. At first، we discuss the concept of organizational entrepreneurship، and then put forth the study that has been done by Liao and Welsch. We can classify the studies about organizations in three categories: the first category focuses on "the person"، the second on "the process"، and the third on "the rate". Because the concept of social capital contributes to the understanding of organizational entrepreneurship، we first explore the social capital based on each category، and then divide it into three dimensions – Structural، Relational، and Cognitive – and finally examine the relationship of each dimension with "propensity" and "ability"، these are necessary for organizational entrepreneurship. At the end، we present a model of social capital.
Machine summary:
سرمایۀ اجتماعی و کارآفرینی لیائو٤ و ولش ٥ مطالعات انجام شده روی سازمان ها را به سه دسته طبقه بندی می کنند: شاخۀ اول مطالعات بر “فرد”٦ و “تمایل “٧ و “توانایی “٨ کارآفرین ٩ برای کارهای مخاطره آمیز١٠ تأکید میکند.
هم چنین ، اگر به خطر کردن و انجام کارهای کارآفرینانه به منزلۀ فرایند “خلق دانش “٢ نگریسته شود، سرمایۀ اجتماعی کارآفرینان بر پیش نیازهای متفاوت تبادل و ترکیب دانش که شامل دست رسی به دانش ، پذیرش یادگیری، مناسب بودن ، ظرفیت جدید و ترکیب است ، تأثیر میگذارد [١٩٩٨ ,Ghoshal &Nahapiet ].
بعد شناختی سرمایۀ اجتماعی هم “تمایل “ و هم “توانایی “ کارآفرینان نوپا را برای مخاطره پذیری و انجام فعالیت های کارآفرینانه افزایش می دهد [٢٠٠٥ ,Welsch &Liao ].
بدون شبکه یا مرکزیت فیزیکی (سرمایۀ ساختاری )، احتمال کمی وجود دارد که کارآفرینان بتوانند، روابط توأم با اعتماد را توسعه دهند (سرمایۀ رابطه ای) و در نتیجه این امر مانع شکل گیری ارزش ها و هنجارهای مشترک در حمایت از مخاطره پذیری و انجام کارهای کارآفرینانه (سرمایۀ شناختی) میشود [٢٠٠٥ ,Welsch &Liao ].
B. (2007), “The Relationships Between Supplier Development, Commitment, Social Capital Accumulation and Performance Improvement”, Journal of Operations Management, Vol. 25, pp.
, (2005), “Roles of Social Capital in Venture Creation: Key Dimensions and Research Implications”, Journal of Small Business Management, Vol. 43, No. 4, pp.
(2002), “The role of Human and Social Capital in Growth: Etending our Understanding”, Cambridge Journal of Economics, Vol. 26, No. 4, pp.