و مرگ نادره، در چشم جوهری جاری Public speaking

مقاله‌های «کی مرده، کی به‌جاست؟» (محمد حقوقی) و «سی سال رمان‌نویسی» (هوشنگ گلشیری) سنگ بنای این کشف و تعریف مجدد جهان شعر و داستان بود برای خود آن ها و اهالی «جنگ اصفهان». گلشیری و حقوقی بر اساس دانش، و مهم‌تر از آن دستاوردهایشان از درگیری با خلق شعر و داستان و شکل دادن به طبیعت و جهان درون و بیرون خود، و برای ادامه‌ی راه نیاز به این کشف و تبیین معیارها داشتند. یاد حقوقی، حتی یاد این سال‌‌های او که در فاصله‌ی هر دیدار، که دیگر طولانی و طولانی‌تر شده بود و او نحیف‌تر و فرتوت‌تر از قبل می‌نمود، همیشه برای من یاد استواری‌ها بود؛ استواری شعر و استواری شاعر به رغم جسم نااستوارش. ولی می‌دانستم،‌ و دوشنبه‌ای که خبر مرگش را شنیدم دیدم، که با این‌همه همسایگی حقوقی و مرگ، هیچ گاه انگار منتظر مرگ او نبودیم، حتی اگر این اتفاق صد سال دیگر می‌افتاد.