Abstract:
پیوند فرم معماری و سازه براساس شواهد بسیار در معماری گذشته ایران به خصوص سلجوقی و تیموری و در اروپا (بویژه گوتیک) و همچنین معماری بومی اکثر کشورهای جهان وجود داشته است. به تدریج این پیوند در پی تحولات معاصر می تواند دستمایه ای باشد تا این دو خویشاوند (معماری و سازه ) زیبایی و استواری جدیدی را شکوفا کنند. این مقاله، بررسی وجوه این روش را می پوید. بی تردید فضای معماری در تار و پود سیمای شهری، فضایی کیفی و مبین خصوصیات بصری است. بر اساس این روش: 1- شکل گیری فضای معماری و سازه به طور همزمان همراه با بیانی بصری است، 2- معنی شناسی و نماد پردازی به گونه ایست که فرم سازه اساس زیبایی فضای معماری است پس این روش می تواند ساختار زیباشناسی جدیدی را ایجاد کند. پیوند بین فرم و سازه تندیس خاصی را پدید می آورد که حاصل خلاقیت در سازه، فرم و فن آوری های ویژه ای در ساخت است.
Machine summary:
موضوع در قلمرو نظری طراحی معماری در بررسی ساختار سازههای نوآور یا اگر بتوان اصطلاح تحول گرا را برای این گونه سازهها به کاربرد، دو نتیجه کلی از تحول سازهها در دوره معاصر پدید میآید: · پیدایش عناصرفضایی جدید، که تجربهی آن خاص امکانات فراهم آمده از سازه است مثل :آتریم ها2 که به عنوان فضایی جدید جایگاه ویژهای درطراحی و فرایند طراحی معماری بوجود آورده است و به عنوان یک عنصر فضایی – معنایی مطرح میشود (فارغ از شکل و فرم) معادل آتریوم که معمولا در فارسی سرسرا گفته میشود نوعی فضای بزرگ پخش و متمرکز در ساختمانهای عمومی است که نیاز به فضایی بزرگتر از یک ورودی برای مکث و فضاهای مشترک دارند.
(رجوع شود به تصویر صفحه) نمودار شماره 1- رابطه سازه و فنآوری با فرم معماری مأخذ: نگارنده به لحاظ داشتن دانش ساخت و بصیرت هر چند تجربی و ابتدایی از رفتار فرمهای سازهای میتوان نتیجه گرفــت که داشتن خلاقیت لازمه جهشهایی است که در مسئله ساخت و سازه مطرح است حتی اگر وارد عرصه هنری آن نشویم.
8 “ طراحی جدید و مدرن، بر پایه مطالعۀ راه حلهای” ارگانیزم انتقال نیرو “ 9 در مصالح بوجود آورندۀ معماری است ( مثلا در گوتیک همان سنگهای بدنۀ اصلی و در معماریهای جدید همان سازههای جدید که فرمهای معماری را تشکیل میدهند) این روش نوعی راه حل “ ارگانیک سازه ای”10 میتواند ارائه دهد .