Abstract:
پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش پیش بینی کنندگی تاب آوری و خودپنداشت با میانجی گری خلاقیت بر میزان خودکارآمدی معلولان جسمی دختر 15 سال به بالای شهرستان گرگان در سال 1390 انجام شد. 71 نفر به مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون (2003)، آزمون خودپنداشت راجرز (1951)، پرسشنامه خلاقیت عابدی (1371) و مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر (1982) پاسخ دادند. نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان دادند که اثر غیر مستقیم تاب آوری و خودپنداشت با میانجی گری خلاقیت در بعد سیالی و ابتکار معنا دار و اثر تاب آوری بر خودکارآمدی از طریق خلاقیت در بعد انعطاف پذیری معنا دار نیست. همچنین اثر خودپنداشت بر خودکارآمدی به واسطه خلاقیت در بعد انعطاف پذیری معنا دار و اثر تاب آوری و خودپنداشت بر خودکارآمدی به واسطه خلاقیت در بعد بسط، معنادار به دست نیامد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که ابعاد سیالی و ابتکار، میانجی رابطه تاب آوری و خودکارآمدی و ابعاد سیالــی، ابتکار و انعطاف پذیری، میانجی رابطه خودپنداشت با خودکارآمدی هستند.
his study was aimed to determine the roles of resiliency, self-concept, and creativity (as a mediator) in predicting selfefficacy
of handicapped females who were over 15 years old living in the city of Gorgan in 2012. Seventy one females
completed the Conner–Davidson Resilience Scale (2003), the Rogers Self-Concept Test (1951), the Abedi Creativity Questionnaire
(1992) and the Sherrer General Self-Efficacy Scale (1982). The results indicated that resiliency and self-concept had indirect effects
on self-efficacy through fluency and originality dimensions of creativity. However, the indirect effect of resiliency on self-efficacy
through flexibility dimension of creativity was not significant. Also, the effect of self-concept on self-efficacy through flexibility
dimension of creativity was significant. However, the effect of resiliency and self-concept on self-efficacy through elaboration
dimension of creativity was not significant. The findings suggest that the fluency and originality dimensions are mediators of the
relationship between resiliency and self-efficacy, and the fluency, originality and flexibility dimensions are mediators of the
relationship between self-concept and self-efficacy.
Machine summary:
"رابطه تابآوری و خودپنداشت با خودکارآمدی معلولان جسمی دختر: نقش واسطهای خلاقیت The Relationship of Resiliency and Self-Concept with Self-Efficacy of Handicapped Females: The Mediating Role of Creativity ملیحه گیلک کارشناس ارشد روانشناسی عمومی علی زاده محمدی استادیار دانشگاه شهید بهشتی Ali Z.
Mohammadi, PhD Shahid Beheshti University Maliheh Gilak MA in Clinical Psychology I فریبرز باقری استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران Fariborz Bagheri, PhD Islamic Azad University Research and Science Tehran Branch چکیده واژههای کلیدی: Abstract his study was aimed to determine the roles of resiliency, self-concept, and creativity (as a mediator) in predicting self-efficacy of handicapped females who were over 15 years old living in the city of Gorgan in 2012.
یافتهها نشان دادند تابآوری و خودپنداشت مثبت و دارا بودن بعد سیالی خلاقیت در معلولان جسمی میتواند افزایش سطح خودکارآمدی آنها را پیشبینی کند.
لذا میتوان نتیجه گرفت فرضیه سوم در مورد متغیر تابآوری، رد و در مورد متغیر خودپنداشت تأیید میشود، یعنی تابآوری بالا در افراد معلول دارای بعد انعطافپذیری خلاقیت، افزایش سطح خودکارآمدی آنها را پیـشبیـنی نمـیکند ولـی خودپنـداشت مثبت و داشتن بعد انعطافپذیری خلاقیت در این افراد، آن را پیشبینی میکند.
دیگر نتایج بهدستآمده از مدل نشان دادند اثر غیرمستقیم متغیر تابآوری و خودپنداشت نیز بر خودکارآمدی از طریق متغیر خلاقیت در بعد بسط، غیرمعنادار است.
پژوهشها نشاندهنده آموختنی بودن مهارتی چون خلاقیت است، بنابراین میتوان با آموزش این مهارت به افراد معلول، سطح سلامت روانی و هیجانی آنان را افزایش داد که باعث ایجاد خودپنداشت مثبت و افزایش سطح تابآوری آنها و در نهایت، افزایش سطح کارایی شخصی آنان میشود."