چکیده:
در این مقاله نمایی کلی از تجزیة ضریب جینی، بهمنزلة شاخص نابرابری اقتصادی، ارائه شده است. برای تجزیة شاخص جینی به سه عامل نابرابری درونگروهی، نابرابری میانگروهی و اثر تداخلی میان گروههای جمعیتی شهری و روستایی ایران از ریزدادههای سال 1385 و 1389 و روش دیگوم (1997) استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که حدود 48% از نابرابری کل کشور ناشی از نابرابری درونگروهی (مناطق شهری و روستایی)، حدود 26% (در سال 1385) و 22% (در سال 1389) از نابرابری به سبب شکاف درآمدی بین مناطق شهری و روستایی و 27% (در سال 1385) و 29% (در سال 1389) از نابرابری در ایران پیامد اثر تداخلی است. بنابراین، گرچه بیش از نیمی از نابرابری درآمد در ایران معلول نابرابری ناخالص بین مناطق شهری و روستایی است، اما با نادیدهگرفتن اثر تداخلی نابرابری درون مناطق شهری مهمترین عامل بروز نابرابری بوده است.
In this paper a general view of the Gini decomposition is presented. In order to decompose the Gini coefficient into within group inequality، between group inequality and transvariation inequality of the Iranian urban and rural areas، the 2006 and 2010 micro-data and Dagum (1997) method is used. The results indicate that about 48 percent of the inequality in the country as a whole has been due to within group (urban and rural) inequality. About 26 (2006) and 22 (2010) percent of the inequality has been due to the inequality between urban and rural، while 27 (2006) and 29 (2010) percent of the inequality has been because of the transvariation inequality. Although more than half of the inequality has been caused by the gross inequality between urban and rural areas، ignoring the transvariation inequality، urban inequality has the most contribution of total inequality.
خلاصه ماشینی:
برای تجزیة شاخص جینی به سه عامل نابرابری درونگروهی، نابرابری میانگروهی و اثر تداخلی میان گروههای جمعیتی شهری و روستایی ایران از ریزدادههای سال 1385 و 1389 و روش دیگوم (1997) استفاده شده است.
هدف از این مقاله نخست، ارائة نمایی کلی از تجزیة ضریب جینی به زیرگروههای جمعیتی (مناطق شهری و روستایی) با استفاده از روش دیگوم (1997) سپس، تشریح دوگانگی فاحش اقتصاد ایران در مناطق شهری و روستایی است.
برای این منظور با استفاده از ریزدادههای سال 1385 و 1389 نابرابری کل کشور به سه عامل نابرابری درون مناطق شهری و روستایی، نابرابری خالص میان مناطق شهری و روستایی و اثر تداخلی تجزیه شده است.
نتایج برآورد نابرابری درون و میانگروهی ناخالص برای مناطق شهری و روستایی طبق رابطههای (1)، (2) و (3) در جدول 2 و 3 خلاصه شده است.
ضریب جینی بین مناطق شهری و روستایی حدود 4438/0 و در سال 1389 این شاخص برای مناطق فوق به ترتیب 4310/0، 42734/0، 41524/0 و 44165/0 به دست آمده است.
4. نتيجهگيري هدف اساسی در این مقاله تجزیة نابرابری اقتصادی (ضریب جینی) به سه عامل نابرابری درون مناطق شهری (روستایی)، بین مناطق شهری و روستایی و اثر تداخلی در ایران با استفاده از ریزدادههای سالهای 1385 و 1389 بوده است.
“A New Procedure for the Measurement of Inequality within and among Population Subgroups”, Canadian Journal of Economics, Vol. 14, pp.
“A New Approach to the Decomposition of the Gini Income Inequality Ratio”, Empirical Economics, Vol, 22, pp 515-531.