خلاصه ماشینی:
"با این وجود این مقاله به معرفی PRO در فارسی میپردازد و مقولاتی که در دیدگاههای دیگر اسم محسوب شدهاند را بند بدون زمان معرفی نموده و شواهد زبانشناختی(معنایی،نحوی،ساختواژی)لازم مبنی بر بند بدون زمان بودن آنها را ارائه میدهد و به تبع آن امکان وجود جایگاه به دور از حاکمیت و PRO در فارسی بررسی میشود.
موضوعی که در خور توجه است این است که یافتن جایگاه بدون حاکمیت یعنی [Spec,IP] که بدون زمان باشد در فارسی ظاهرا امکانپذیر نیست و این بدین معنا است که PRO در فارسی وجود ندارد و نمیتواند امکان ظهور پیدا کند،به این دلیل که در فارسی همه بندها زماندار هستند و بند زماندار لزوما حاکمیت بخش است و احتمالا به همین دلیل در تلاشهایی که در انطباق نظریه حاکمیت و مرجعگزینی به زبان فارسی انجام شده(ر ک:میرعمادی،1376) PRO و مسائل مربوط به آن دیده نمیشود.
راهحل را در نمودار پایین میتوان یافت که در آن مصدرهای فارسی به عنوان CP محسوب شدهاند: >CS< وجود گروه متممنما (CP) در بالای گروه صرفی بیشینه مانع از حاکمبخشی INFL زماندار میشود به دلیل اینکه CP از جمله گرههایی است که مانع از حاکمیت و حالت بخشی است(همگن،1994)در نتیجه PRO در جایگاه بدون زمان قرار داشته و نداشتن نمود آوایی آن توجیه تئوریک پیدا میکند.
به همین صورت برای مواردی که بند بدون زمان در جایگاههای دیگر که حاکمیت بخشیده میشوند؛یعنی در جایگاه مفعول و بعد از حرف اضافه قرار میگیرند نیز لازم است وجود گروه متممنما (CP) در نمودار درختی را پذیرفت.
جایگاه فاعل بند بدون زمان جایگاهی است که PRO میتواند در فارسی قرار گیرد،ولی لازم است از نظر تئوریک به وجود گروه متممنما (CP) در بالای گروه صرفی بیشنیه قایل بود به عبارت دیگر بندهای مصدری فارسی نمیتوانند IP باشند."