چکیده:
در این پژوهش توصیفی تلاش شد تا معیارهـا و رویکردهـای مدرسـان ترجمـه ، در بـستر آموزشی ایران، برای ارزیابی کفی یت ترجمة دانشجویان بررسی شود. دوازده نفر از مدرسان باسابقه و متخصص در ترجمه در دانشگاههای مختلف ایران، برای مصاحبه دعوت شـدند. با تحلیل داده های به دست آمده از مصاحبه ها، رویکردهای آنها در ارزیابی کفی ی ت ترجمـه بررسی شد و سپس ، میزان تفاوت و شباهت رویکرد مدرسان ترجمة ایـران بـا مـدلهـا و رویکردهای ارزیابی که نظریه پردازان ارزیابی ترجمه ارائه کردند، بررسی گردید. یافته هـای حاصل از مصاحبه ها برطبق شیوة تحلیل دادههای ک ی فی نظریة داده بنیاد، کدگذاری و تحلیـل شدند. یافته ها نشان داد که میان مدرسان ترجمه در انتخـاب رویکردهـای ارزیـابی کفی یـت ترجمه شباهت و اشتراکات بسیاری وجود دارد و تا حـد زیـادی بـا رویکردهـای ارزیـابی کیفیت ترجمه که نظریه پردازان بین المللی ارائه کردهاند، مطابقت می کند و تنهـا تفـاوت، در میزان اهمیت معیارهای ارزیابی است که بستگی به نوع دورههای مختلف آموزشی ترجمـه و نوع متن و ژانر در ترجمه دارد.
خلاصه ماشینی:
"٣. بوی ترجمه ندادن متن مقصد مدرسان ترجمه (٨، ١٠، ١١) بر این معیار تأکید کردند کـه در نگـارش مـتن ترجمـه ، نبایـد حضور مترجم احساس شود و متن مقصد بوی ترجمه بدهد؛ درنتیجه ، می توان رویکرد آنها را جزو رویکرد سوم هاوس (١٩٩٧) که رویکرد متن محور ادبیاتمحور است قـرار داد؛ زیـرا، در این رویکرد، متن مقصد براساس نقش و قالب خود در نظام ادبـی و فرهنگـی مقـصد ارزیـابی می شود و به عنوان یک متن مستقل و اصیل درنظر گرفتـه مـی شـود؛ البتـه افـزونبـراین ، معیـار ارزیابی نامرئی بودن مترجم و نیز این معیار که متن مقصد بوی ترجمه ندهـد را -کـه مدرسـان ترجمه به آن اشاره کردهاند- می توان جزو رویکرد هاوس (٢٠٠١) دانست که در این رویکـرد، هاوس دو نوع ترجمه را معرفی می کند که یکی از آنها ترجمة پنهـان اسـت کـه در ایـن نـوع ترجمه متن مقصد مانند متن و تولیدی اصیل به نظر می آید و متن مقصد متنی ترجمه شده به نظر نمی رسد و بوی ترجمه نمی دهد."