چکیده:
-
خلاصه ماشینی:
در این میان می توان از میبدی ، مفسر اشعری مذهب عارف مسلک ، یاد نمود که در نوبت سوم کشف الاسرار با دیدی ذوقی ، به تأویل حروف مقطعة قرآن پرداخته و نظراتی چند در این باره مطرح نموده است .
قرآن کریم ، ارزشی کتاب مقدس مسلمانان نیز از آغاز وحی بر رسول اکرم ، حتی توسط خود ایشان ، به رشتۀ تفسیر کشیده شده است و فرقه های کلامی، عرفانی و فلسفی، هر یک از منظری خاص به این تحفۀ الهی نگریسته اند.
١-٢-هدف تحقیق هدف تحقیق در این نوشتار، بررسی ساختاری تأویلات میبدی در نوبت سوم تفسیر کشف الاسرار است و این که مؤلف ، حروف مقطعۀ قرآن کریم را از دیدگاه عرفانی و ذوقی چگونه تأویل کرده است .
٢ ذیلا به بحث و بررسی رویکردهای تأویلی میبدی در خصوص حروف مقطعۀ قرآن پرداخته میشود: ٢-٦-رویکردهای تأویلی میبدی در تأویل عرفانی حروف مقطعه میبدی در تفسیرعرفانی حروف مقطعه ، با تکیه بر اندیشه های جفرگرایانه ، به بیان مبانی تفسیری خویش اقدام نموده است و هر کدام از حروف مقطعه را به عنوان رمز و نمادی برای یک واژه در نظر میگیرد و گاه از مجموعۀ این کلمات ، جمله ای را به وجود میآورد که آن جمله خود در حکم نمادی است که مفهوم مورد نظر مفسر را در باب مدلول حروف مقطعه مینماید و برخی مواقع ، از این حروف به اسراری میان محب و محبوب و خالق و نبی یاد نموده و گاهی نیز اسرار این حروف را وصف ناشدنی و غیر قابل فهم محسوب میدارد.