چکیده:
هدف کلی این پژوهش شناسایی موانع بازاریابی ورزشی ایران از دیدگاه مدیران ورزش کشور بود. جامعۀ آماری پژوهش را مسئولان ستادی وزارت ورزش و جوانان، مسئولان کمیتة ملی المپیک و رؤسای فدراسیونهای ورزشی (80 نفر) تشکیل میدادند. نمونه با جامعۀ آماری برابر بود و 67 پرسشنامه به‌درستی برگشت داده شد. ابزار اندازهگیری، پرسشنامۀ محقق‌ساخته بود که موانع بازاریابی ورزشی را با 40 سؤال در پنج حیطۀ موانع اقتصادی، حقوقی، مدیریتی، ساختاری و محیطی میسنجید. روایی پرسشنامه توسط 10 نفر از متخصصان تأیید شد و پایایی آن در یک مطالعۀ مقدماتی 86/0 به‌دست آمد. نتایج تجزیه‌وتحلیل دادهها نشان داد که موانع بازاریابی ورزشی به‌ترتیب حقوقی، ساختاری، مدیریتی، محیطی و اقتصادی بودند. سیاستگذارانصنعتورزشکشورمیتوانندچنینموانعیرا قبلازتدوینراهبردهایتوسعۀبازاریابی ورزشیو تعیین اولویتهایآنمدنظرقراردهند.
The aim of this study was to identify sport marketing barriers in Iran from sport managers’ perspectives. The statistical population involved top managers of Sport and Youth Ministry, National Olympic Committee and sport federations (N=80). Sample was equal to the population and 67 questionnaires were returned correctly. A researcher-made questionnaire (with 40 items) was used to measure sport marketing barriers in five factors including economic, legal, managerial, structural and environmental. The validity of the questionnaire was confirmed by 10 experts and its reliability was obtained as 0.86 in a pilot study. Data analysis showed that sport marketing barriers in Iran were respectively legal, structural, managerial, environmental and economic. So, sport politicians must consider these barriers before designing sport marketing development strategies and determining their priorities.
خلاصه ماشینی:
نتایج آزمون فریدمن در خصوص رتبه بندی گویه های تحقیق گویه میانگین رتبه عامل ١ نبود شبکه های تلویزیونی خصوصی در ایران ٢٨/٣٧ حقوقی ٢ ماهیت حکومتی و انحصاری بودن سازمان صداوسیما ٢٥/٩٦ ساختاری ٣ وجود مشکلات عمدة حقوقی در موضوع کپی رایت (حق اثر)در کل کشور ٢٤/٧٥ حقوقی 4 استفادة اندک از مدیران خلاق و با تفکرات و تخصص های تجاری و درآمدزایی ٢٤/٥٧ مدیریتی ٥ عدم امکان حضور در ایران برای بسیاری از شرکت های خارجی ٢٤/٤٣ محیطی سرمایه گذار 6 افزایش بی رویة قیمت بازیکنان و مربیان در فصل نقل و انتقالات ٢٤/٢٨ حقوقی ٧ مالکیت دولتی باشگاه های ورزشی ایران ٢٤/٠٤ ساختاری 8 فقدان قوانین جامع و مدون برای به رسمیت شناختن حق پخش ٢٤/٠٣ حقوقی رسانه ای ٩ فقدان شفافیت در اطلاعات مالی باشگاه های ورزشی در ایران ٢٣/٩٥ اقتصادی ١٠ عدم اطمینان برای سرمایه گذاری در ورزش در ایران ٢٣/٣٢ اقتصادی ١١ کمبود دانش و مهارت کارکنان سازمان های ورزشی برای فعالیت های ٢٢/٩٣ مدیریتی بازاریابی ١٢ کمبود میزبانی رویدادهای ورزشی بزرگ در ایران ٢٢/٨٢ مدیریتی ١٣ بی ثباتی مدیریت ها در سطوح مختلف ورزش کشور ٢٢/٨٠ مدیریتی ١٤ محدود بودن تعداد باشگاه های ورزشی حرفه ای در ایران 22/77 ساختاری ١٥ فقدان اراده وبرنامه برای واگذاری باشگاه های دولتی به بخش 22/61 ساختاری غیردولتی ١٦ نبود کمیتة بازاریابی در ساختار بسیاری از سازمان های ورزشی ایران ٢١/٩٧ ساختاری ١٧ فقدان چشم انداز و راهبرد مشخص دولت در زمینة توسعة صنعت ورزش ٢١/٨٤ محیطی ١٨ فقدان استفاده صحیح از محیط ورزشگاه ها برای درآمدزایی ٢١/٧٣ اقتصادی ١٩ فقدان قوانین استاندارد مالی و کاری در زمینة روابط با حامیان مالی ٢١/٧٢ حقوقی ٢٠ گرایش های سیاسی در مدیریت ورزش ایران ٢١/٢٨ محیطی ٢١ فقدان حمایت های لازم به منظور ایجاد باشگاه های خصوصی ٢١/٢٠ ساختاری 22 فقدان قوانین نظام باز اقتصادی ٢١/٠٥ حقوقی ٢٣ سهم کم ورزش از تولید ناخالص داخلی (GDP)در ایران ٢٠/٤٤ اقتصادی 24 عدم بهرهگیری از مزایای معافیت های مالی ناشی از تبلیغات در ورزش ١٩/٧٥ اقتصادی ٢٥ سهم کم ورزش در سبد هزینه خانوار ایرانی ١٩/٣٥ اقتصادی ٢٦ نامشخص بودن ماهیت حقوقی باشگاه های ورزشی در ایران ١٩/٠٨ حقوقی 27 فقدان مدیریت و رویه های مناسب جذب ، حفظ و توسعة هواداران ١٨/٤٣ مدیریتی ٢٨ تأمین منابع مالی باشگاه ها توسط دولت ١٨/٣٠ اقتصادی ٢٩ نبود ساختار رقابتی در ورزش کشور ١٨/٢٤ ساختاری 30 ناشناخته بودن و اعتبار کم برند باشگاه ها و لیگ های ورزشی ایران ١٨/١٣ مدیریتی ادامة جدول ٧.
(
, 
, 
)
