چکیده:
همانگونه که نظامی ها ، باعث ثبات و انتظام امور حکومت می شوند و به پشتیبانی از حاکمیت سیاسی می پردازند ، به همان میزان می توانند ، عامل مهمی در سقوط و بی- ثباتی یک حکومت نیز محسوب گردند. در شرایطی که حکومت، قدرتمند و از توان نظارت بالایی برخوردار باشد ، بر نظامی ها تسلط داشته، و از خود سری و دخالت آنان در امور سیاسی جلوگیری می کند . با وجود این ، حکومت در هنگام ضعف ، قادر به اعمال قدرت در بین این افراد نبوده، و در نتیجه سرپیچی امرای نظامی از حکومت و خود سری آنان ، سبب بی ثباتی و سقوط حاکمیت می شود . این پژوهش بر آن است تا به نقش امرای نظامی در ثبات و بی ثباتی سیاسی حکومت سلجوقی در ایران بپردازد