چکیده:
بر اساس آیات قرآن کریم، میان مومنان با توجه به درجه ایمان و میزان اعمال صالح، برتری وجود دارد. از آیات قرآن کریم برداشت می شود که دو دسته ی کلی حیات دینی وجود دارد: حیات عادی مومنانه و حیات سالکانه. حیات عادی مومنانه، حیاتی خالی از سلوک آگاهانه به هدف ملاقات با خدا است. در این مقاله بیان شده است که از منظر قرآن کریم، سطحی برتر از حیات دینی نیز وجود دارد که مشخصه ی اصلی آن، حرکت آگاهانه به مقصد ملاقات با خدا است. در آیاتی از قرآن کریم از صراط و مسیر به سمت خدا و نیز هجرت به سوی خداوند سخن گفته شده است که نشان می دهد سلوک به سوی خداوند از منظر قرآن وجه ممیز حیات سالکانه از حیات عادی مومنانه است. قرآن کریم راه های کلی این حرکت را نیز بیان کرده است؛ مجاهده با نفس و مودت اولیای الهی از جمله این راه ها است.
According to the Holy Quran، there is a difference hierarchy between Muslims according to the degree of faith and good works. According to the Holy Quran there are two general kinds of religious life: Spiritual life and ordinary faithfully life based on the Quran. The ordinary Faithfull life is a life without a purpose of conscious journey to meet with God. This article tries to show that according to Holy Quran، there is a level of religious life that its main feature is to have a consciousness move to the meeting with God. Some verses of the Holy Qur'an has spoken about some paths towards God، suggesting that migration to God according to the Quran is the special point that make Spiritual life difference from ordinary faithfully life. The Holy Quran has also expressed the general ways of this motion. The battle with self and love of God's family are Among these ways.
خلاصه ماشینی:
"دستهای بزرگ از آیات قرآن که از آنها بیان حیات عادی مؤمنانه و نیز ترغیب قرآن کریم به چنین حیاتی قابل استفاده است، آیاتی است که مؤمنان را برای کسب بهشت و نجات از دوزخ دعوت به عمل صالح و داشتن حیات دینی میکند و یا نتیجه ایمان و عمل صالح را وصول به نعمتهای بهشتی و نتیجه شرک و گناه را عذاب جهنم معرفی میفرماید.
و بشر الذین آمنوا و عملوا الصالحات أن لهم جنات تجری من تحتها الأنهار کلما رزقوا منها من ثمرة رزقا قالوا هذا الذی رزقنا من قبل و أتوا به متشابها و لهم فیها أزواج مطهرة و هم فیها خالدون (بقره: 25) این نوع از آیات در قرآن کریم پرشمارند، به همین سبب ممکن است برای برخی چنین به نظر برسد که هدف نهایی حیات دینی از منظر قرآن، همان است که به بهشت منجر میشود و پرهیزگاران نیز بالاتر از کسب بهشت و نجات از دوزخ خواستهای ندارند.
بنابراین فعالیتهای عادی زندگی دنیایی او را از یاد خدا غافل نمیکند و او هرچند در میان جمع است، دلش جای دیگر است: رجال لاتلهیهم تجارة و لابیع عن ذکر الله و إقام الصلاة و إیتاء الزکاة یخافون یوما تتقلب فیه القلوب و الأبصار (نور: 37) مطابق بیان علامه طباطبایی، در این آیه و موارد مشابهی که لفظ «رجال» به صورت نکره در آنها استعمال شده، منظور از رجال، افرادی است که در انسانیت خود تام هستند و مستضعفین که افراد ضعیف انسانیاند را شامل نمیشود."