چکیده:
رواج پوچ گرایی و موج بی معنایی در زندگی معاصر، فصل جدیدی در ادبیات و علوم امروزی ایجاد کرده است. این معضل سبب شده تا انسان معاصر به مساله معنای زندگی رجوع مجدد و تامل بیشتری داشته باشد. گسترش فراگیر حس پوچی و بی معنایی در زندگی مدرن، حتی در طیف نخبگان علمی و فرهنگی، ضرورت توجه به این مباحث را بیشتر می کند. مسئله معنای زندگی از آنجا که با ساحت های گوناگونی مرتبط است و احاطه به همه ی ابعاد آن از فهم و درک بشر خارج است، لذا رجوع به آموزه های اصیل دینی برای عرضه پرسش ها و پاسخ ها اهمیت دارد. در این مقاله اصول و مبانی معنای زندگی از دیدگاه قرآن با تکیه بر آراء تفسیری آیت الله جوادی آملی مورد بحث قرار می گیرد.
Nihilism and meaninglessness of modern life، has created a new chapter in the modern literature and science. This problem has caused contemporary people to question the meaning of life، go back and take more attention to it. Nowadays the meaninglessness of modern life، even in the range of scientific and cultural elite، has been pervasive and it shows that we must pay more attention to these issues. Since the meaning of life is associated with various areas and it is impossible to understand and surround all aspects of life، we have to refer to the teachings of religion، achieving to qualified questions and answers of it. In this paper، the principles and foundations of the meaning of life in the Quran، relying on the ideas of Ayatollah Javadi Amoli are discussed.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به اینکه آگاهی انسان از اقتضاء اشیاء و آثار افعال خود بسیار اندک است، از اینرو تنها خداوند شایسته تعریف راه کمال و معناداری زندگی محسوب میشود و از این راه، فلسفه وجود انبیاء و اولیاء الهی ضرورت پیدا میکند.
خداوند درباره آنها به پیامبر اکرم6 میفرماید: آنان را رها کن تا همانند حیوانات بخورند و بهره ببرند و به آرزوهای خویش سرگرم باشند، سپس میفهمند: «ذرهم یأکلوا و یتمتعوا و یلههم الامل فسوف یعلمون» (حجر: 3)؛ زیرا لذتهای معنوی و حیات واقعی را درک نکردند، اما پرهیزگاران هیچگاه در فشار و اضطراب نیستند؛ زیرا دائم یاد خدا را بر زبان و دل دارند و این ستایش آرامبخش است: «الا بذکر الله تطمئن القلوب» (رعد: 28)؛ زیرا هدف انسان در زندگی رستگاری و سعادت و دوری از شقاوت است و تنها خداوند است که سعادت و شقاوت انسان را میتواند فراهم کند، از اینرو، فقط یاد خدا است که سبب آرامش و اطمینان قلبی انسان میشود (طباطبائی، 1417، ج11: 355) و اگر دلی از یاد خدا غافل شود به این امر متوجه باشد، بدون درنگ دچار اضطراب میشود (همان: 356)."