چکیده:
کتاب پستانداران ایران: سگسانان و کفتارها با هدف آشنایی با گونههای ارزشمند پستانداران ایران در سه بخش سگسانان وحشی، سگسانان اهلی و کفتارها به معرفی هشت گونه از سگسانان ایران میپردازد. در این کتاب اطلاعات دقیق جانورشناسی در کنار مطالبی درباره فرهنگ عامه آمده است. با اینکه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان این کتاب را برای گروههای سنی «د» و «ه» منتشر کرده است، به نظر میرسد که خوانندگان هدف این کتاب، مشخص نیست. در این کتاب از مطالب تخصصی جانورشناسی تا مطالب عامیانه و داستانهایی مانند شنگول و منگول گردآوری شده است. زیادهروی در معرفی فرهنگ عامه، تکرار مطالب و جملهها، آشفتگی متن و عدم توجه به چینش منطقی پاراگرافها و عدم تناسب حجم کتاب با تعداد گونههای معرفیشده، از دیگر کاستیهای این کتاب است. با این همه، در این کتاب عکسهایی زیبا و چشمنواز از سگسانان ایران دیده میشود که حاصل کوشش عکاسان ایرانی از جمله نویسنده کتاب است.
خلاصه ماشینی:
پاراگراف چهارم دربارۀ موهای بدن روباه و رنگ آنها به صورتی دقیق و جامع است که برای شناسایی این گونه به کار میآید.
بازنویسی این دو «پاراگراف» به صورت یک پاراگراف چنین میتواند باشد: اندازه و رنگ پوشش بدن روباه معمولی با توجه به پراکندگی گستردۀ این گونه در مناطق مختلف ایران تا اندازهای متفاوت است.
یک نظم بهتر در چینش پاراگرافهای مقدمۀ این کتاب میتواند چنین باشد که سخن خود را با این جمله آغاز کنیم: کتاب سگسانان و کفتارها جلد دوم از مجموعه کتابهای پستانداران ایران است.
در دیگر بخشهای کتاب به دلیل اینکه نویسنده برای هر بخش علاوه بر عنوان اصلی چند عنوان فرعی تعریف کرده است، آشفتگی کمتری دیده میشود.
از بیشتر این عکاسان در کتاب سگسانان فقط یک یا دو عکس آمده و به احتمال بسیار، آنها عکسهای دیگری را برای جلدهای دیگر مجموعۀ پستانداران ایران فراهم کردهاند.
بهراستی چه ضرورت دارد تا داستان شنگول و منگول بهطور کامل در این کتاب بیاید؟ نویسنده میتوانست به این داستان اشاره کند و اگر کسی به متن کامل داستان نیاز داشته باشد میتواند کتابی بهتر از کتاب پستانداران ایران: سگسانان و کفتارها برای نیاز خود بیابد.
آیا هدف این کتاب این است که هر چه دربارۀ گرگ و شغال در جایی نوشته شده است، گردآوری کند؟ نویسنده حتی برای دستهبندی گردآوردههای خود ذیل عنوانهای فرعی (مانند گرگ در ادبیات ایران، گرگ در بازیها و گرگ در باورهای مردمی) کوشش نکرده و آشفتهنویسی و پرش از موضوعی به موضوع دیگر را در پیش گرفته است.