چکیده:
زيرساخت هاي فرهنگي در اتخاذ روش هاي مناسب براي آموزش و يادگيري اهميت دارند. در راستاي جايگاه ويژه سكوت در فرهنگ ايراني و نقش آن در تعاملات اجتماعي با معاني گوناگونش، مقاله حاضر در چارچوب نظريه هاي هافستد (۱۹۹۱)، هال (۱۹۷۶) و ارتباط اسپربر و ويلسون (۱۹۸۶) به بررسي كاركردهاي سكوتِ برگرفته از متون ادبي، ديني و ضرب المثل پرداخته است. اين پژوهش با رويكرد كيفي پس از گردآوري و طبقه بندي كل پيكره زباني (متون ادبي، متون ديني و ضرب المثل ها) به تجزيه و تحليل آن ها پرداخت است. بررسي آماري، در كاركردهاي مختلف سكوت، تفاوت معناداري را نشان داد. نتايج حاكي از آن است كه در متون ادبي كاركردهاي متنوع تري از سكوت مورد توجه بوده است. در متون ادبي و ضرب المثل ها اولويت با كاركرد عقلاني سكوت و سپس كاركرد اخلاقي آن است. همچنين در متون ديني تاكيد بر كاركرد عقلاني و اخلاقي است، با اين تفاوت كه كاركرد اخلاقي بر كاركرد عقلاني برتري دارد. يافته هاي اين پژوهش مي تواند در ريشه يابي عدم گرايش به برقراري ارتباط، افزايش تعامل كلاسي و بهبود مهارت صحبت كردن به زبان دوم موثر باشد.
خلاصه ماشینی:
"١. علل انتخاب این اشعار و متون از آنجاکه در چارچوب این پژوهش امکان تحلیل تمامی متون ادبی، ضـرب المثـل هـا و متون دینی نگاشته شده در زمینۀ سکوت وجود نداشت ، برای متون ادبی از آثـار سـخنوران و شاعران فارسی زبان صاحب نام و تأثیرگذار در دوران های مختلـف از قـرن چهـارم تـا عصـر حاضر انتخاب شد و حاصل آن ٢٧ شاعر و سخنور با نظم تاریخی است .
اگر به مفهوم «وجهه » از نظر گافمن (١٩٩٦) و براون و لوینسون (١٩٩٣) نگریسـته شود، در جوامع جمع گرایی مانند ایران ، سکوت اختیار کردن می تواند به مثابۀ سلاح مـؤثری در حفظ وجهه عمل کند؛ چراکه افکار و نیات و دانش شخص را در معرض نقـد مخـاطبین قـرار نمی دهد و به این ترتیب ، با لب از سخن فرو بستن ، راه نفوذ به درون و حریم فرد سد می شود (وجهۀ منفی)، عیب های شخص پوشیده باقی می ماند، خللی به ارزش اجتمـاعی شـخص وارد نمی شود، و درنتیجه شرمندگی روی نمی دهد (وجهـۀ مثبـت )؛ چنانکـه سـعدی، شـاعر نـامی، می سراید: «تا مرد سخن نگفته باشد/ عیب و هنرش نهفتـه باشـد».
دیگر آنکه در نظریۀ براون و لوینسون به حفظ وجهۀ خود فرد و نه «دیگـران » توجـه شـده است ، در حالیکه براساس کارکرد عقلانی سکوت برگرفتـه از متـون ادب پارسـی، بـه غیـر از خود، بر رعایت و حفظ وجهه و جان دیگران تأکید شده و این خـود بـه دلیـل اهمیـت گـروه ، ارتباط و حفظ وفاق در جامعه ای جمع گرا مانند ایران است ."