چکیده:
هدف: هدف از انجام اين مطالعه بررسي تاثير درد بر ابعاد مختلف زندگي سالمندان مبتلا به درد مزمن بود.
روش بررسي: 585 نفر از افراد مبتلا به درد مزمن در ناحيه پاها، كمر، دستها، گردن و شانه در اين پژوهش شركت داشتند. اين افراد شامل دو گروه بودند: 1) افراد سالمند در سن 60 سالگي و يا بالاتر (77= n ) 2) افراد در سنين كمتر از 60 سالگي (508= n ). ابزاري كه به منظور بررسي ابعاد چند گانه درد مزمن تهيه شده پرسشنامه چند بعدي درد وست هاون –ييل WHYMPI است.
يافته ها: دو گروه در سه مقياس از ابعاد مهم تجربه درد تفاوت معني داري با هم دارند. اين سه مقياس عبارتند از: تداخل درد در زندگي روزانه، حمايت و وابستگي به همسر يا فرد مهم زندگي و شدت درد. افراد سالمند بطور معني داري درد شديدتري را تجربه مي كنند و اين موضوع باعث تداخل بيشتر درد در زندگي روزانه و حمايت و وابستگي به همسر يا فرد مهم زندگي آنان مي شود. و در نهايت نتايج نشان داد دو گروه در سه مقياس از مقايسهاي ارزيابي و گزارش بيمار از فعاليت هاي متداول و معمولي زندگي تفاوت معني داري با هم داشتند. اين سه مقياس عبارتند از: فعاليت هاي دور از خانه، فعاليتهاي اجتماعي و فعاليتهاي عمومي.
نتيجه گيري: شدت درد بيشتر در گروه سالمندان موجب تداخل بيشتر درد در زندگي روزانه و ميزان حمايت و وابستگي به همسر يا فرد مهم زندگي آنان مي شود. از طرف ديگر به نظر مي رسد درد مزمن فعاليت هاي دور از خانه، فعاليتهاي اجتماعي و فعاليتهاي عمومي سالمندان مبتلا به درد مزمن را بيشتر از بيماران عادي مبتلا به درد مزمن تحت تاثير قرار مي دهد. لذا در مراقبت از سالمندان مبتلا به درد مزمن بايد بيشتر از افراد و بيماران عادي مبتلا به درد مزمن به فكر فعاليتهاي عمومي، اجتماعي و بيرون خانه آنها بود.