چکیده:
هدف : پيري بيماري نيست، بلكه واقعيتي است اجتناب ناپذير در گذرگاه طبيعي رشد. با اين كه برخي از اختلالات رواني، از جمله اضطراب و افسردگي ، در سالمندي شايع اند در بسياري از موارد ناديده گرفته شده يا به عنوان جزئي از فرايند سالمندي كم اهميت شمرده مي شوند. درمانهاي دارويي و مشاوره فردي و گروهي مي توانند در رهايي سالمند از تعارضات عاطفي و فشارهاي رواني سودمند باشند. با توجه به دشواري و پيچيدگي درمان دارويي در سالمندان، كاربرد روش هاي غيردارويي به تنهايي يا در صورت ضرورت به شكل تركيب با درمان دارويي توصيه شده است.اين پژوهش با هدف بررسي تاثير مشاوره گروهي بارويكرد معنا درماني بر سطح سلامت روان زنان سالمند صورت پذيرفته است.
روش بررسي: براي انجام اين پژوهش از طرح نيمه تجربي پيش آزمون – پس آزمون با گروه گواه استفاده شده است.از ميان 160 بانوي سالمند 65سال و بالاتر ساكن در آسايشگاه كهريزك تهران نمونه اي با حجم 18 نفر به طور تصادفي انتخاب شد. سپس آزمودنيها بر مبناي نمرات سلامت روان به دست آمده از اجراي پرسشنامه سلامت عمومي GHQ -28 (پيش آزمون ) همتا سازي و در دو گروه آزمايش و گواه(هر گروه 9نفر) جايگزين شدند . 10جلسه مشاوره گروهي معنا درماني به صورت هفتگي براي گروه آزمايش اجرا گرديده در پايان پرشسنامه سلامت عمومي GHQ -28 ) پس آزمون ( مجددا براي هر دو گروه اجرا شد.داده هاي به دست آمده از اجراي پيش آزمون و پس آزمون به كمك آمار توصيفي و آمار استنباطي (آزمون T براي گروهاي وابسته) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها : نتايج به دست آمده از اين تجزيه و تحليل حاكي از آن بود كه كاربرد مشاوره گروهي بارويكرد معنا درماني موجب افزايش سطح سلامت روان ، كاهش ميزان اضطراب و فشار رواني ( p= 0.015 ) و نيز كاهش اختلال در كنش اجتماعي زنان سالمند گرديده است ( p= 0.005 ) . اما در كاهش ميزان شكايات جسماني( p= 0.13 ) و افسردگي( p= 0.86 ) آنها تاثير چشمگيري نداشته است.