چکیده:
این پژوهش با هدف پیشبینی گـرایش بـه رفتارهـای ریسکپذیر بـر اساس احساسات خودکارآمدی و هیجانخواهی بر روی دانشجویان اجرا شـد. طـرح پژوهش از نوع همبستگی است. جامعـة آمـاری همـة دانشـجویان دورة کارشناســی دانشگاه پیامنور اردبیل در ســال تحصــیلی94-95 بودند. نمونة پژوهش 290 دانشجو بـود که بـهشیوة تصادفی سـاده از دانشـکدههـای مختلـف دانشـگاه انتخاب شدند. ابـزار پـژوهش شـامل مقیاس خطرپـذیری جوانـان ایرانـی (زادهمحمـدی و احمـدآبادی1390)، مقیاس هیجانخواهی زاکرمن، مقیاس خودکارآمدی شوارتز (1995) بود. نتایج حاصـل از ضـــریب همبســـتگی پیرســـون نشـــان داد که احساسات خودکارآمدی (38/0) و هیجانخواهی (32/0) با گرایش به رفتارهای ریسکپذیر رابطه معنادار دارد (01/0>P). تحلیل رگرسیون گام بهگام نشان داد که احساسات خودکارآمدی 35 درصد از واریانس و عدمبازداری از مولفههای هیجانخواهی 41 درصد از واریانس مربوط به گرایش به رفتارهای پرخطر را تبیین میکند (001/0>P).
In his research، the author has aimed at the prediction of the inclination of university students to embark on risky behaviors for excitement and self-competence. This project is of a solidarity kind. The statistical society included all the bachelor students of Payam Nur University of Ardebil in 2015-2016 academic years. The samples were 290 students selected simply at random from different departments. The means of research included the measure for the risk of Iranian youths )Muhammadizadah and Ahmandabadi 1390(، the measure of excitement of Zukerman، and the measure of self-competence of Schwartz )1995(. The outcome of Pierson’s multiplier of solidarity suggested that the feeling of selfcompetence 0/38 and excitement 0/32 have a meaningful relation to risky behavior )P>0/01(. The step by step regression analysis suggested that the feeling of selfcompetence explains 35 percent of the variance and the non-deterring of the elements of excitement explains 41percent of the variance of the inclination towards risky behaviors )P>0/001(.
خلاصه ماشینی:
بررسی مطالعات مختلف نشان میدهد که هیجانخواهی با سوء مصرف مـواد (Roberti, 2004)، مصرف الکل (Dunlop, 2010)، شـرکای جنسـی متعدد (Hittner & Swickert, 2001)، فعالیت جنسی بیقاعده (Williams, 1992) و تکانشگری (Bouchard, 2009)، رابطه معنادار دارد.
با توجه به ضرورت پرداختن به گرایش بـه رفتارهای ریسکپذیر در دانشجویان و لزوم شناسایی مهمترین عوامل مؤثر در گرایش به اینگونه رفتارها با هدف تدوین برنامههای آموزشی پیشگیرانه بر پایه این عوامل، در این مطالعه به بررسی رابطة بین گرایش به رفتارهای ریسکپذیر بر اساس احساسات خودکارآمدی و هیجانخواهی پرداخته شده است.
این مطالعه 4 فرضیة اصلی داشت: 1) بین احساسات خودکارآمدی با گرایش به رفتارهای ریسکپذیر در دانشجویان رابطه معنادار وجود دارد.
جدول 2ـ مشخصههای تحلیل رگرسیون گام بهگام گرایش به رفتارهای ریسکپذیر براساس احساسات خودکارآمدی و هیجانخواهی دانشجویان متغیر R سهم کل مرحله سهم خالص(٪) ضرایب خام ضرایب استاندارد T VIF مقدار ویژه خودکارآمدی 351/0 266/0 1/35 21/2- 357/0- 78/7-** 33/1 179/0 عدم بازداری 416/0 434/0 3/8 81/3- 258/0- 17/6-** 12/1 070/0 نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون بـهشـیوة سلسـله مراتبـی مندرج در جدول 2 نشان داد از بین مجموعة متغیرهای مرحلـة اول، متغیر خودکارآمدی با ضریب رگرسیون 351/0 در گام اول وارد معادلـة رگرسـیون بـرای پـیشبینـی گـرایش بـه رفتارهای پرخطر شده است.
5) بحث و نتیجهگیری این مطالعه با هدف پـیشبینـی گـرایش بـه رفتارهـای ریسکپذیر براساس احساسات خودکارآمدی و هیجانخواهی در دانشـجویان دانشگاه پیامنور اردبیل انجام شد.
این نتایج نشان میدهـد که اصـلیتـرین متغیر در تبیین گرایش بـه رفتارهـای ریسکپذیر احساسات خودکارآمدی است.