چکیده:
هدف : این مطالعه با هدف بررسی تفاوت در حافظه کاری، انعطاف پذیری و حل مسئله در چهار زیرگروه راهبردهای مقابله با استرس هیجان مدار (رویاروگری، اجتنابی، وابستگی و خویشتن داری) انجام شد. روش : آزمایش بر روی ١٠٠ نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی رشته های علوم انسانی از دانشگاه های تهران که به چهار گروه ٢٥ نفره تقسیم شدند، صورت گرفت . نمونه گیری به روش تصادفی ساده انجام شد و شرکت کنندگان از لحاظ میزان استرس و اضطراب در سطح متوسط قرار داشتند. ابزارهای پژوهش عبارت از پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس ٢١-DASS، پرسشنامه مقابله با استرس WOCQ و آزمون های نرم افزاری استروپ ، N-Back و برج های لندن جهت بررسی انعطاف پذیری، حافظه کاری و توانایی حل مسئله بودند. یافته ها: نتایج نشان دادند که سطح حافظه کاری و انعطاف پذیری در یادگیری مطالب جدید در زیرگروه مقابله رویاروگر به میزان قابل توجهی پایین بود. همچنین زیرگروه وابستگی، عملکرد نسبتا مشابهی در آسیب های شناختی نسبت به زیرگروه رویاروگر داشت . ضعف حل مساله در هر چهار گروه مشابه بود. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان دادند که افرادی که از راهبردهای مقابله با استرس هیجان مدار استفاده میکنند، در کارکردهای شناختی حافظه کاری، انعطاف پذیری و حل مسئله ضعیف هستند. در این بین ، زیرگروه رویاروگر و وابستگی بیشتر از سایرین از آسیب های شناختی رنج میبرند.
خلاصه ماشینی:
"مقایسه سطح حافظه کاری، انعطاف پذیری و حل مسئله دانشجویان در انتخاب راهبردهای مقابله با استرس هیجان مدار Compare of University Student's Working Memory, Flexibility and Problem Solving Levels in Selecting the Emotion-Focused Coping with Stress Strategies غزال زندکریمی 1 * و سیده منور یزدی ٢ دریافت مقاله : ١٣٩٤/٠٩/١٥ پذیرش مقاله : ١٣٩٥/٠٧/٢٠ چکیده هدف : این مطالعه با هدف بررسی تفاوت در حافظه کاری، انعطاف پذیری و حل مسئله در چهار زیرگروه راهبردهای مقابله با استرس هیجان مدار (رویاروگری، اجتنابی، وابستگی و خویشتن داری) انجام شد.
نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان دادند که افرادی که از راهبردهای مقابله با استرس هیجان مدار استفاده میکنند، در کارکردهای شناختی حافظه کاری، انعطاف پذیری و حل مسئله ضعیف هستند.
اکثر مطالعات از آسیب های شناختی موجود در انعطاف پذیری، حافظه کاری و حل مسئله حکایت میکنند؛ اما چیزی که به نظر مبهم و بسیار کلی به نظر میرسد این است که آیا افراد در زیرگروه های راهبرد مقابله هیجان مدار (مانند رویاروگری، اجتنابی، وابستگی و خویشتن داری) در کارکردهای شناختی ذکرشده ، ضعف یکسانی نشان میدهند؟ آیا فردی که به دیگران یا به داروها وابسته میشود، مانند فردی که خویشتن داری و تحمل فزاینده دارد، در انعطاف پذیری یکسان عمل میکند؟ افرادی که مقابله رویاروگر دارند، ترجیح میدهند هنگام رویارویی با استرس پرخاش کنند.
یافته های این مطالعه به طورکلی نشان دادند که زیرگروه رویاروگر یکی از ضعیف ترین راهبردهای مقابله با استرس هیجان مدارانه است ، زیرا نسبت به سایر گروه ها از حافظه کاری و انعطاف پذیری ضعیف تری برخوردار میباشد."