چکیده:
یکی از چالشهای مهم پس از انقلاب اسلامی میان ایران و برخی کشورهای غربی، حقوق
بشر است. این مسئله، بویژه در سالهای اخیر، فشارهای حقوقی و سیاسی بسیاری را بر ایران
تحمیل کرده است. بنابراین در این مقاله به این سوال، پاسخ داده شده است که: ریشه اصلی
اختلاف ایران و غرب در حوزه حقوق بشر چیست؟ بررسیها نشان می دهد حقوق بشر در غرب
بر اساس مبانی غربی، که اغلب با مبانی حقوق اسلامی در تعارض است، تدوین شده است.
افزون بر آن غرب از حقوق بشر استفاده ابزاری، و در پیگیری تحقق آن در کشورهای گوناگون
به صورت گزینشی عمل می کند. این دو مسئله در نهایت موجب اختلاف جدی بین ایران و
غرب در این حوزه شده است. در مقاله پیش رو با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به
بررسی و تحلیل مولفه های موثر بر اختلاف ایران و غرب در حوزه حقوق بشر پرداخته شده
است.
خلاصه ماشینی:
"به نظر میرسد که یکی از دلایل آن نیز به این مسئله باز میگردد که حقوق بشر غربی بر اساس فردگرایی و رعایت مصالح فرد تنظیم شده است ؛ بنابراین در بینش اسلامی ضمن احترام به فرد و خواسته های وی، مصلحت فردی نمیتواند در تعارض با مصالح جامعه باشد.
همین امر نیز یکی از دلایل مهم تعارض ایران و غرب در حوزه حقوق زنان و متهم شدن ایران به نقض حقوق زنان است به گونه ای که فمینیست های لیبرال بر آزادی و حقوق برابر تأکید دارند (قادری، ١٣٧٩: ١٢٨) و بدون توجه به تفاوتهای طبیعی بین مرد و زن ، تأکید میکنند که زنان باید از حقوق مساوی با مردان برخوردار شوند؛ از این رو این گروه بسیاری از احکام اسلام در حوزه زنان را، نقض حقوق زنان مطرح میکنند.
ـ هر دو نظام حقوقی حق آزادی را از حقوق اساسی انسانها تلقی کرده اند با این تفاوت که در حقوق جهانی اسلام برخورداری از آزادی به عدم ایجاد اخلال در تکالیف فردی و اجتماعی دیگران مشروط است ؛ یعنی از دیدگاه حقوق بشر اسلامی هیچ انسانی نمیتواند با تکیه به حق آزادی حیات و کرامت ، حقوق دیگر انسانها و حتی حقوق دیگر خود را قربانی کند.
کشورهای غربی با هدف زیر سؤال بردن دستاوردهای انقلاب اسلامی و جلوگیری از صدور انقلاب اسلامی به دیگر کشورها ایران را به نقض حقوق بشر متهم کرده اند؛ بنابراین به نظر میرسد از بین بردن چالشها در این حوزه به حل تعارضات ایران و غرب در عرصه های کلان سیاسی بستگی دارد."