چکیده:
انقلاب اسلامی ایران با احیای دوباره مباحث اسلام، تحول فرهنگی عظیمی را در ابعاد منطقهای موجبشد و زمینههای بیداری جنبشهای اسلامی در منطقه خاورمیانه، شمال آفریقا، آسیای مرکزی و دیگر مناطق را فراهمکرد. در این خصوص، هدف اصلی این پژوهش بازخوانی تأثیرات انقلاب اسلامی ایران بر کشور عراق است. سؤال اصلی آن است که چه فرصتها و چالشهایی برای ایجاد یک حکومت اسلامی در کشور عراق همزمان با سالهای آغازین انقلاب اسلامی ایران وجودداشت؟ بهنظرمیرسد علیرغم برخی فرصتها مانند وجود مرز طولانی عراق و ایران، وجود اکثریت شیعه در جنوب و بهخصوص ارتباط گسترده علما و روحانیان دو کشور؛ محدودیتهایی مانند سیاستهای خشونتآمیز حزب بعث، عدم وحدت تشکیلات شیعه و همچنین سیاست حامیپروری حزب بعث در ارائه خدمات عمومی مانع از سرنگونی رژیم بعثی و ایجاد حکومتی اسلامی در عراق در سالهای آغازین انقلاب اسلامی ایران شدهاست. در این پژوهش برای اثبات این فرضیه از رهیافت گفتمان در بررسی مقایسهای الگوی حکومتی امام خمینی(ره) و الگوی موردنظر شهید آیتا... صدر؛ برای تبیین ساختار سیاسی عراق و تأثیر آن بر جهتگیری شیعیان عراق نسبتبه انقلاب اسلامی ایران و همچنین بررسی تشکیلات شیعیان در میزان وحدت و انسجام از رهیافت نهادی و درنهایت بهمنظور تبیین وضعیت اقتصادی شیعیان عراق و همچنین تأثیر اوضاع اقتصادی ایران بر جهتگیری شیعیان عراق نسبتبه انقلاب اسلامی ایران از رهیافت عقلانی استفادهمیشود
خلاصه ماشینی:
هـدف اصـلي ايـن پـژوهش پاسخ به اين سوال است که : ١- چه فرصت ها و چالش هايي براي ايجاد يک حکومت اسلامي در کشور عراق هم زمان با سال هـاي آغازين انقلاب اسلامي ايران وجودداشت ؟ بر پايه سؤال اصلي فوق ، چند سؤال فرعي نيز قابل طرح است : ١- وجوه مشترک الگوي حکومتي امام خميني (ره ) و شهيد آيت ا..
متعاقبـا ايـن جمعيـت از برخـي جهـات تهديـدي جـدي بـراي حکومـت عـراق به شمارميآمد؛ زيرا: ١- بيشتر مردم عراق شيعه بودند، اما شيعيان کم ترين سهم را در قدرت و ساختار سياسي داشتند؛ لذا انقلابي با آموزه هاي تشيع و تأسيس حکومت ديني ممکن بود ايـن اکثريـت را بـه حرکت انداخته و صدام و حزب بعث را از قدرت ساقط کند؛ ٢- امام خميني(ره ) به عنوان مرجع شيعه در آن جايگاه داشت ؛ ٣- از همان روزهاي اوليه آغاز انقـلاب و انعکـاس اخبـار آن تـوده هـاي مـردم عراق - به خصوص شيعيان - عکس العمل هـاي چشـمگيري از خـود نشـان دادنـد و ٤- حـزب الـدعوه به عنوان يک تشکيلات سياسي شيعي در آن زمان حداقل بيسـت سـال سـابقه فعاليـت داشـت .