بینامتنیت و قصه های مدرن معرفی و نقد

"شاید داریم به تئوری«پایان تاریخ» فرانسیس فوکویاما نزدیک می‌شویم؛به این ترتیب‌ که روایت داستانی نیز در حال به پایان رسیدن است‌ و ادبیات دیگر سوژه جدیدی برای خلق کردن ندارد و تنها منبع تغذیه‌اش،خودش است. اول ما با فضا آشنا می‌شویم و از همان سطرهای ابتدایی قصه، این نکته را درمی‌یابیم که با فضایی فانتزی و غیر واقعی روبه‌روییم‌ چیزهایی را می‌بینند که آن‌ها را به سوی خود می‌خواند،اما همین‌که به سوی آنها می‌روند،گرفتار باتلاق می‌شوند. راهنمای آن‌ها در این بخش،چنین است: «این‌جا هیچ چیز همان چیزی نیست که به‌ نظر می‌آید،رویاها واقعیت‌اند و واقعیت‌ها رویا، گوش‌هایت را بر فریاد آن‌هایی که دوست‌شان‌ می‌داری،ببند. در حالی که گفته می‌شد،«روون»پسر شجاعی نیست و با اجبار او را برده بودند،اما او تا انتها باقی می‌ماند و اوست که با تدابیرش،مشکل را حل‌ می‌کند:استخوانی در گلوی اژدها گیر کرده است و برای همین،او دیگر نمی‌تواند نعره بزند و وقتی او نعره نزند،یخ‌ها آب نمی‌شوند و آب جریان پیدا نمی‌کند و رود خشک می‌شود."