چکیده:
از زمان تصویب منشور حقوق بشر در سازمان ملل در سال ۱۹۴۵ تاکنون در جهت بسط و گسترش و تبیین و اعمال آن از سوی کشورهای غربی اقدامات فراوانی صورت گرفته است. آیت الله خامنه ای با رد آن چه غربیان آن را حقوق بشر و حمایت از آن می دانند، ضمن آنکه مدعیان حقوق بشر در نظام بین الملل را در ادعای خویش صادق نمی دانند، با بیان موارد متعدد نقض حقوق بشر در ایران ـ چه قبل از انقلاب اسلامی و چه بعد از آن ـ و کشورهای اسلامی و اروپا و آمریکا، این مباحث را در کنار اتهاماتی مانند صدور انقلاب، واپسگرایی، جمهوری ضد دموکراسی، جمهوری ارتجاعی و جمهوری طرف دار بنیان های کهنه و منسوخ، ضدیت با دموکراسی و عدم انتخابات آزاد، کمک به تروریسم، تعصب و تحجر و جمود فکری (بنیادگرایی)، ضدیت با صلح و طرف داری از جنگ، پشتیبانی مالی یا تسلیحاتی از نهضت های اسلامی، تهیه سلاح و ساختن بمب اتمی و شیمیایی که به کرات به نظام اسلامی ایران وارد شده و موجبات صدور قطعنامه های متعددی را در مجامع بین المللی فراهم کرده است، بهانه ای برای فشار آنان بر نظام نوپای جمهوری اسلامی می دانن
Since the time Human Rights Charter sanctioned in The United Nations in 1945, Western countries have attempted much to extend, explain and put it into action. However, rejecting what the Western called human rights, their actions in supporting it and their trueness in claims, Ayatullah Khamnei refers to some breeches of the sanctions in Iran, both before and after the Islamic Revolution, in Islamic countries, Europe and USA. The United Nations has added such trumped up charges as issuing the revolution, fundamentalism, anti democracy republic, reactionism, lack of free elections, supporting terrorism, fanaticism, mental rigidity, opposing peace, war seeking, supporting Islamic movements, developing arm-making, trying to build nuclear and chemical weapons to what in the past to make the ground ready for international offices in issuing numerous sanctions agains IRI to press on IRI.
خلاصه ماشینی:
علل رویارویی دول غربی و مجامع بینالمللی با ایران را از نگاه ایشان میتوان در چند دلیل ذیل به صورت خلاصه بیان کرد: اول: اسلامخواهی با قرائت اسلام ناب محمدی| و دفاع از حیثیت اسلام و قرآن و پیامبر اعظم| و دیگر انبیای الهی و مقابله با توطئه رواج دادن اهانت به این مقدسات، نظیر آنچه در باب نویسنده مهدورالدم آیات شیطانی دیده شد؛ (2/9/1368) دوم: جدا نبودن دین از سیاست و پایه اسلامی جمهوری اسلامی؛ (1/2/1379) سوم: استقلال سیاسی این نظام، به معنای تسلیم ناپذیریاش در برابر زورگوییهای معمول ابرقدرتها و کوتاه شدن دست آنها از منابع کشور ایران؛ (10/11/1383) چهارم: اعلام راه حل مشخص جمهوری اسلامی درباره مسئله فلسطین، که عبارت است از انحلال رژیم غاصب صهیونیستی و تشکیل دولت فلسطینی، متشکل از خود فلسطینیان و همزیستی مسلمانان و مسیحیان و یهودیان در فلسطین؛ (11/2/1381) پنجم: حمایت معنوی و سیاسی از همه نهضتهای اسلامی و تقبیح فشار بر مسلمانان در هر جای عالم خصوصا فلسطین؛ (5/9/1382) ششم: تلاش برای اتحاد و بیداری امت اسلامی و همکاری سیاسی و اقتصادی دولتها و کشورهای اسلامی و حرکت در جهت تثبیت اقتدار ملتهای مسلمان در قالب «امت بزرگ اسلامی»؛ (6/2/1384)<FootNote No="72" Text=" جهت مطالعه بیشتر نگاه کنید به: نجفی، «نظریه بیداری اسلامی براساس اندیشه سیاسی مقام معظم رهبری (زیده عزه العالی)»، مندرج در: فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی، شماره 28، ص 26 ـ 11.