چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش روان شناسی مثبت نگر بر تاب آوری و کنترل خشم انجام شد. این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح آزمایشی پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان دختر سال اول متوسطه شهر یزد در سال تحصیلی 1392-1391 تشکیل می دادند که از میان آن ها، به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای، 24 دانش آموز که دارای تاب آوری پایین و پرخاشگری متوسط و بالا بودند انتخاب و به طور مساوی و تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه جایگزین شدند. در گروه آزمایش 12 جلسه آموزش روان شناسی مثبت نگر اجرا شد در حالی که شرکت کنندگان گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکردند. ابزارهای به کار برده شده برای سنجش متغیرهای پژوهش عبارت بودند از: مقیاس تاب آوری کونور-دیویدسون و مقیاس ابراز صفت-حالت خشم. اداده ها پس از جمع آوری با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس بیانگر معناداری نقش روان شناسی مثبت نگر بر افزایش تاب آوری و کنترل خشم بود. بر اساس این یافته ها می توان گفت که آموزش روان شناسی مثبت نگر با تاکید بر تقویت هیجانهای مثبت و درک توانمندی ها، در افزایش تاب آوری دانش آموزان موثر است. همچنین این آموزش با استفاده از روش تجسم و تجربه ذهنی خشم و بخشایش به افراد کمک می کند تا خشم خود را کنترل کرده و هیجان مثبتی را جایگزین آن نماید.
The Purpose of present study was to examine the effectiveness of positive psychology based training on resiliency and anger control on high school students in Yazd city. In this research we used experimental design with pretest-posttest and control group. Statistical community contained students who were studying in first class of high school in Yazd in 1391-1392. Multi-stage cluster random sampling was used and 24 students with low resiliency and high anger score were chosen and placed in control and experimental groups randomly and equally. Experimental group were taught based on positive psychology during 12 sessions. We used Connor and Davidson resilience and trait –state questionnaire. Covariance analysis used for data analysis. Results showed that positive psychology training was effective on resilience and anger control and its some subscales. Positive psychology training with reinforcement of positive emotions and perception of abilities can increase resiliency. Also، this training with using of subjective experience and forgiveness helps for anger control and replacement of anger with positive emotions.
خلاصه ماشینی:
این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح آزمایشی پیش پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش روانشناسی مثبتنگر بر تابآوری و آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل است.
بر اساس این یافتهها میتوان گفت که آموزش روانشناسی مثبتنگر با تأکید بر تقویت هیجانهای مثبت و درک توانمندیها، در افزایش تابآوری دانشآموزان مؤثر است.
Fredricks Shahar Zolkoski,& Bullock نامطلوب زندگی برای حفظ عملکرد روانی طبیعی اشاره میکند بلکه شامل فرایند ادامه دادن رشد و بیان ظرفیتها، دانش، بینش و فضایل مشتق شده از طریق برآوردن خواستهها و چالشهای جهان فرد است (ناکاشیماو کاندا 1 ، 2005).
Nakashima & Canda Luthans Siu, Hui, Philips & Wong Hourani‚L.
Seligman, Steen, Park & Peterson Crow‚R.
فرضیههای این پژوهش عبارتست از: روانشناسی مثبتنگر در افزایش تابآوری و افزایش کنترل خشم مؤثر است.
بنابراین فرضیه پژوهش در سطح معناداری 01/0 با 99% اطمینان پذیرفته میشود، و میتوان نتیجه گرفت که روش آموزشی مبتنی بر روانشناسی مثبتنگر در ارتقاء تابآوری تأثیر داشته است.
روش آموزشی مبتنی بر روانشناسی مثبتنگر در ارتقاء کنترل این متغیرها تأثیر مثبت داشته است و فرضیه پژوهش در کنترل برون ریزی خشم در سطح معناداری 001/0 با 99 % اطمینان پذیرفته میشوند.
بحث و نتیجهگیری یافتههای این پژوهش نقش مؤثر روانشناسی مثبتنگر بر تابآوری و کنترل خشم را نشان داد.
Journal of personality social psychology, 48: 365-376.
A social-clinical psychological statement on resilience: introduction to the special issue.
Journal of social and clinical psychology, 31, 535-541.