چکیده:
میزان امید به آینده جوانان به عنوان نوعی نگرش نسبت به آینده مسیر حرکت جامعه را در
آینده نشان می دهد و پرداختن به چنین موضوعی به عنوان مقوله ای فرهنگی – اجتماعی دارای
اهمیت اساسی است. از این رو هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر اجتماعی بر امید به
آینده دانشجویان محقق اردبیلی هست. روش پژوهش پیمایشی و ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه
بوده است. از 400 نفر دانشجو که از بین 11280 نفر از دانشجویان در حال تحصیل در سه مقطع فوق
دیپلم، لیسانس و فوق لیسانس در دانشگاه (محقق اردبیلی) در نیمسال اول سال تحصیلی 95-94 از
طریق نمونه گیری طبقه بندی شده متناسب با حجم نمونه انتخاب شده و اطلاعات مربوط به
پژوهش مورد نظر جمع آوری شد. متغیر وابسته این پژوهش (امید به آینده) و متغیر های مستقل
شامل (رضایت از زندگی، آنومی اجتماعی، محرومیت نسبی، احساس بی قدرتی و پایگاه اقتصادی -
اجتماعی) بوده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که از بین متغیرهای مستقل پژوهش تنها
متغیر پایگاه اقتصادی - اجتماعی با امید به آینده رابطه معناداری نداشت اما بین سایر متغیر ها رابطه
معنادار بود و هیچ یک از متغیر های زمینه ای نیز با میزان امید به آینده ارتباط معناداری نداشتند. و
با توجه به نتایجی که در رگرسیون چند متغیره این پژوهش بدست آمد این است که در بین
متغیرهای مستقل، متغیر احساس بی قدرتی با ضریب(351/ 0) و بعد از آن متغیر رضایت از زندگی
با ضریب(217/ 0)بیشترین ارتباط را بر متغیر امید به آینده داشته اند.
خلاصه ماشینی:
"متغیر وابسته این پژوهش (امید به آینده) و متغیر های مستقل شامل (رضایت از زندگی ، آنومی اجتماعی، محرومیت نسبی، احساس بی قدرتی و پایگاه اقتصادی - اجتماعی) بوده است .
k 2 a = K (1−∑i =21 si) K-1 st جدول ٢ : نتایج تحلیل پایایی متغیرهای اصلی پژوهش متغیر تعداد گویه ها ضریب پایایی امید به آینده 9 0/728 رضایت از زندگی 15 0/843 وضعیت آنومی اجتماعی 8 0/801 احساس محرومیت نسبی 10 0/806 احساس بی قدرتی 12 0/818 پس از تدوین پرسش نامه ، پرسش نامه ها به مدت ٣٤ روز در دی و بهمن ماه ١٣٩٤ به صورت تصادفی طبقه بندی شده متناسب با حجم نمونه در میان دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی توزیع گردید.
با توجه به این که مقدار این رابطه برابر با٠/٣٠٠است به صورت مستقیم و مثبت می باشد بدین معنی که با بیشتر بودن احساس محرومیت نسبی دانشجویان میزان امید به آینده آنها نیز بیشتر خواهد بود و بالعکس .
با توجه به آزمون فرضیه های پژوهش حاضر متغیر امید به آینده به عنوان متغیر وابسته پژوهش در رابطه با متغیرهای مستقل متشکل از شش متغیر(رضایت از زندگی، آنومی اجتماعی، احساس محرومیت نسبی، احساس بی قدرتی، پایگاه اقتصادی - اجتماعی) مورد بررسی قرار گرفت .
این نتیجه نشان میدهد که با افزایش محرومیت نسبی، میزان امید به آینده دانشجویان نیز افزایش مییابد نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان داد که دانشجویان در جامعه آماری این پژوهش ، شرایط خود را در مقایسه با افراد مشابه خود و دیگران با نوعی محرومیت نسبی ارزیابی کرده اند که از این حیث بر میزان نا امیدی آنها نسبت به آینده در جامعه افزوده شده است ."