شعر ایران، شعر حکمت و آگاهی است مقاله

"نکته‌ای که باید بدان اندیشید این است که اندیشمندان‌، فیلسوفان، دانشمندان و حکیمان ایرانی، بیشترینه‌ی دانش و حکمت و اندیشه و فلسفه‌ی خود را در کالبد شعر ریخته و بر همگان پیشکش نموده‌اند و این سخن بدین معناست که شعر، کالبدی است برای بیان حکمت و اندیشه و خرد ایرانی در کنار آن‌همه عاشقانه‌ها و سوز و گدازها، چرا که شعر بهتر از نثر در اندیشه و یاد خانه‌ی آدمی می‌ماند و کالبد شعر برای بیان اندیشه و فرزانش و حکمت‌، کالبدی بسیار درخور و شایسته است و این نکته نشان‌گر آن است که شمار فراوانی از شاعران، نخست فرزانه و حکیم و فیلسوف بوده‌اند و پس، شاعر اینان تنها شعر را برای بیان اندیشه‌های حکمی و فلسفی خود برگزیده‌اند، چراکه شعر فارسی در درازنای سده‌ها کار رواج اندیشه و فرزانش، فلسفه و حکمت را در میان همه‌ی فارسی زبانان در سراسر ایران بزرگ فرهنگی و تاریخی بر دوش کشیده است و سده‌ها و سده‌ها پرچمدار اندیشه و خرد، و پویایی فرهنگ بوده است، شعر فارسی، لبریز و آکنده از فرزانش و دانش و حکمت است از حکمت مشایی تا حکمت‌الاهی، از حکمت اشراقی تا حکمت آلی، از حکمت نظری تا حکمت مدنی، و مگر شاهنامه سراسر اندیشه و فرزانش و حکمت نیست؟ مگرگلشن راز شیخ محمود شبستری سراسر اندیشه و خرد و فرزانش و حکمت نیست؟ مگر گلستان و بوستان و حتا برخی غزلیات و مطایبات سعدی بزرگوار چنین نیست؟ و مگر مثنوی معنوی و دیوان کبیر و...."