روان‌رنجوری و سبک‌های حل مسئله در زنان اقدام‌کننده به خودکشی شیمیایی مقاله

مقدمه: عوامل روانشناختی و مهارت‌های زندگی می‌توانند نقش مهمی در اقدام به خودکشی زنان داشته باشند. هدف این پژوهش شناسائی برخی عوامل پیش‌بینی‌کننده خودکشی در زنان از طریق مقایسه دوگروه زنان اقدام‌کننده به خودکشی شیمیایی و گروه گواه بوده است. روش: جمعیت آماری شامل زنان اقدام‌کننده به خودکشی با داروهای شیمیایی بستری در اورژانس مسمومیت مرکز آموزشی درمانی رازی شهر رشت و گروه گواه در سال 1393 بود. در پژوهش حاضر 50 زن اقدام‌کننده به خودکشی و 50 نفر که سابقه اقدام به خودکشی نداشتند به شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به خرده مقیاس روان‌رنجوری پرسشنامه پنج عاملی شخصیت نئو و پرسشنامه حل مسئله پاسخ دادند. داده‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد که بین دو گروه در روان‌رنجوری و سبک‌های حل مسئله (خلاقانه، اعتماد، گرایش، درماندگی، مهارگری واجتناب) تفاوت معناداری وجود دارد و زنان اقدام‌کننده به خودکشی شیمیایی نمرات بیشتری در روان‌رنجوری و درماندگی و نمرات کمتری در خلاقانه، اعتماد، گرایش، مهارگری و اجتناب در مقایسه با گروه گواه کسب نمودند (0.01>P). بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می‌توان به منظور پیشگیری از اقدام به خودکشی در زنان در معرض خطر خودکشی، دوره‌هایی مبتنی بر کاهش مشکلات روانشناختی و یادگیری مهارت‌های حل مسئله برگذار گردد.