چکیده:
هدف مقاله حاضر آن است تا ضمن گذری کوتاه بر درونمایه این نوع غزل، لایه ایدئولوژیک سبک را در سرودهای شاعران باورمند معاصر بررسی کند. در این راستا، مسئله بنیادی مقاله، کیفیّت و کمیّت به کارگیری واژههای نشاندار غزل انتظار امروز و نقش آن در تفرّد سبکی این نوع غزل می باشد. بدنه اصلی مقاله را که به صورت مطالعه موردی و کتابخانهای انجام شد، پس از معرّفی لایه ایدئولوژیک سبک، بررسی سرودههای انتظار با تکیه بر ده مورد از پرکاربردترین واژههای نشاندار این حوزه تشکیل میدهد. بررسی این سرودهها از نظرگاه واژههای نشاندار در لایه ایدئولوژیک سبک، گویای این نکته است که شاعران غزلسرای باورمند به مسئله انتظار، با استخدام طیف خاصّی از واژگان مشترک، علاوه بر بیان مفاهیم عقیدتی خود در این زمینه، در سطح واژگانی، موجب نوعی تفرّد سبکی در اینگونه ادبی شدهاند.
خلاصه ماشینی:
_ محمدرضا صرفی و مژگان ونارجی(1394) نیز در مقالهای با عنوان «سبکشناسی لایهای اشعار انقلابی و مذهبی طاهره صفارزاده(لایۀ آوایی و واژگانی)» که در نشریۀ ادبیات پایداری چاپ شده است، در بررسیهای خود به این نتیجه رسیدهاند که توجه به موسیقی درونی، برجستهسازی مفاهیم و مضامین، استفاده از ویژگیهای نشاندار، تصویرسازی مخیل و عاطفی، مخاطب محوری، مفهومگرایی، تأکید بر نهادینه سازی مفاهیم دینی، انقلابی، انسانی، اجتماعی و صدای دستوری فعال، از ویژگیهای بارز شعری او محسوب میشود و بر اساس یافتههای آنها، طاهرۀ صفارزاده یکی از شاعران صاحب سبک و دارای فردیت در زمینۀ ادبیات انقلاب اسلامی و شعر مذهبی است.
درآ به عرصۀ هیجای روزگار ما را بگیر از هیجانهای مختلف (مؤدب، به نقل از محدثی خراسانی، 1389: 312) <H2>نتیجهگیری</H2> از مجموع یافتههای مقالۀ حاضر این نتیجه حاصل میشود که گونۀ ادبی غزل انتظار معاصر را میتوان از حیث درونمایه، به غزلهای شاد و امیدوارانه که در آن روح امیدواری به آمدن منجی و بهبود دیدهمیشود، غزلهای حزنآمیز که در آن شاعر فضایی سرشار از ناامیدی و یأس را ترسیم میکند و غزلهایی که تمام سروده، بهانهای است برای اعتراض به زمانه و ناخوشایندیهای آن، تقسیمکرد؛ همچنین بررسی این سرودهها از نظرگاه واژههای نشاندار در لایۀ ایدئولوژیک سبک، گویای این نکته است که شاعران غزلسرای باورمند به مسئلۀ انتظار، با استخدام طیف خاصی از واژگان مشترک، علاوه بر بیان مفاهیم عقیدتی خود در این زمینه، در سطح واژگانی، موجب نوعی تفرد سبکی در این گونۀ ادبی شدهاند.