تفاوت های بین- گوینده در سایشی های بی واک زبان فارسی مقاله

پژوهش حاضر در چارچوب آواشناسی آزمایشگاهی به بررسی پارامترهای آکوستیکی بالقوه تمایزدهنده­ میان افراد متفاوت در همخوان­های سایشی‌ بی‌واک زبان فارسی می­پردازد. از این روی، هم­بسته­های آکوستیکی دیرش و مرکز تجمع انرژی در سایشی­های بی­واک //f, s, S, x در زبان فارسی مورد بررسی قرار می­گیرد. این پژوهش به دنبال آن است تا کشف کند آیا همخوان­های سایشی­ بی­واک مورد بررسی و پارامترهای آکوستیکی مدنظر که در این پژوهش بررسی می­شوند، دارای خصیصه­های فردویژه هستند یا خیر؟ و آیا این همخوان­ها و پارامترهای آکوستیکی می­توانند به تشخیص و تمایز افراد متفاوت در زبان فارسی کمک کنند؟ به این منظور، صدای 24 گویشور فارسی‌زبان (12 مرد، 12 زن) در محیط آزمایشگاهی و در دو نوبت مجزا به فاصله یک تا دو هفته ضبط شد. نمونه‌های آوایی با استفاده از برنامه پرات (PRAAT) ویرایش 34، 2، 5 مورد تجزیه و تحلیل آکوستیکی قرار گرفت و تحلیل آماری داده‌ها و مقادیر به‌دست‌آمده از بررسی آکوستیکی نمونه‌های آوایی با استفاده از نرم‌افزار اس.پی.اس.اس (SPSS) ویرایش 0/21 و نرم افزار آر (R) ویرایش 3. 3. 3 صورت گرفت. تحلیل داده­ها نشان داد پارامتر آکوستیکی مرکز تجمع انرژی /s/ و /S/ در گروه زنان و مرکز تجمع انرژی /s/ در گروه مردان بهترین پارامترهای تمایزدهنده میان افراد فارسی­زبان بوده­اند؛ در حالی ­که دیرش پارامتر آکوستیکی مناسبی در تشخیص هویت افراد گزارش نشده است.