خلاصه ماشینی:
اینک ما در چه وضعیتی هستیم؟ ایران شناسی در آمریکا چه امکانات، گرایش ها، توانایی ها و ناتوانایی هایی دارد؟ به کدام سو می رود و، از آن مهم تر، ما می خواهیم که به کدام سو برود؟ - به نظر من، نقطۀ بسیار مهم در تاریخچه ای که شما اجمالاً مرور کردید همان جنگ جهانی دوم است، یعنی مقطعی که ناگهان آمریکاییان متوجه این مسئله شدند که تا چه اندازه دربارۀ این بخش از جهان ناآگاه اند و آن آگاهی اندکی هم که دارند، اغلب محدود است به شناخت آثار باستانی، اشعار شعرای گذشته یا آثار ادبی کلاسیک.
سیاست گذاران آموزشی از خود می پرسیدند که آیا ما باید یک متخصص زبان و ادبیات فارسی را استخدام کنیم و او را در جایگاه عضوی از دپارتمان زبان ها بگذاریم، یا باید گروهی متمرکز بر مطالعات ایران داشته باشیم و این فرد را در آن گروه بگذاریم، منتها در را نبندیم و او را با دپارتمان زبان ها در ارتباط بگذاریم؟ این گفت وگو هنوز ادامه دارد و ما الان داریم وارد این مرحله می شویم که دیوارهای بین دپارتمان ها را هرچه ممکن است کوتاه تر کنیم.
- بله، و خود آن رشته گسترده تر و قوی تر می شود هم زمان با تمام اینها، تحول دیگری هم دارد اتفاق می افتد و آن این است: ایرانیانی که سالیان سال در آمریکا زندگی کرده اند، مطابق آمار موجود، در شمار اقلیت های بسیار توانمند این جامعه محسوب می شوند.
کمک های مالی اینها باعث شده که حتی در بعضی شهرها که دانشگاه های بزرگ هم ندارند، آموزش زبان فارسی یک گوشه ای برای خودش پیدا کند، کرسی ایران شناسی گذاشته شود، دانشجو تربیت شود...
(
, 
, 
)
