چکیده:
در ادبیات جامعهشناسی غالباً از بیتفاوتی اجتماعی به عنوان پدیدهای آسیبشناختی، نوعی بیماری اجتماعی، مانعی در راه مشارکت و توسعه و از عوارض شهرنشینی در عصر جدید یاد میشود. هر برنامهریزی معطوف به توسعه ـ اعم از اینکه آن برنامه در سطح منطقهای باشد یا ملی ـ بدون مشارکت فعال نیروهای تربیتشده، علمی و کارآمد مقدور نیست. هدف کلی این پژوهش، شناسایی عوامل مؤثر بر بیتفاوتی اجتماعی در بین جوانان است که با استفاده از روش پیمایشی در دانشگاه محقق اردبیلی با حجم نمونه آماری 369 نفر انجام گرفته است. یافتهها نشان داد؛ میان متغیرهای سن، گروه تحصیلی و پایگاه اجتماعی ـ اقتصادی با بیتفاوتی اجتماعی رابطه آماری معنیدار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد متغیرهای؛ بیگانگی اجتماعی، اثربخشی اجتماعی، محرومیت نسبی، تحلیل هزینه ـ پاداش و ادراک عدالت با بیتفاوتی اجتماعی رابطه آماری معنیدار دارند. در نتایج حاصل از تحلیل چندگانه مشخص شد که سه متغیر بیگانگی اجتماعی، تحلیل هزینه ـ پاداش و ادراک عدالت حدود 29 درصد تغییرات در بیتفاوتی اجتماعی به وسیله این سه متغیر مستقل تبیین میشود.
خلاصه ماشینی:
ايشان در تحقيق خود به اين نتيجه رسيدند که ميان متغيرهاي قوميت ، شغل ، تحصيلات از صفات زمينه اي و بين تمامي متغيرهاي مستقل اصلي، يعني، بيهنجاري (آنومي)، اعتماد اجتماعي، اثربخشي اجتماعي، رضايت اجتماعي، محروميت نسبي، فردگرايي، تحليل هزينه ـ پاداش، و التزام مدني با بيتفاوتي اجتماعي رابطه معني داري به دست آمد.
ساسول ٢(٢٠٠٣)، با بررسي بيگانگي سياسي در بين افراد ٢٥- ١٨ ساله ، متذکر ميشود رفتار افرادي که به نوعي از مسائل اجتماعي و سياسي دلزده شدهاند طي مراحل مختلف و جريانات متفاوت دچار تغيير و تحول شده و تغيير رنگي در اين اعمال ايجاد ميشود، به اين مفهوم که در جريان انتخابات منطقه 1 -Sarfaraz, Ayesha, ahmed, shahla 2 Southwell آمريکاي شمالي، رأي ندادن و حمايت نکردن از احزاب شرکت کننده بسته به سن افراد متفاوت بوده است که جوانان در اين نظر سنجي درصد بيشتري را به خود اختصاص داده بودند.
نتايج تحقيق مذکور حکايت از اين دارد که بين شاخص هاي مورد استفاده به عنوان متغير مستقل و بيتفاوتي سياسي رابطه معني داري وجود دارد، به اين مفهوم که احساس اثربخشي در بين افراد، رضايت اجتماعي آنها و متغيرهاي زمينه اي نظير شغل ، سن افراد و...