پشت در - مجله چیستا ادب و هنر

"پشت در فریدون مشیری صحن دکان غرق در خون بود و،مرد سنگدل‌ از در تنگ قفس‌ چنگ خون آلودهء خود را درون می‌برد پنجه بر جان یکی زان جمع می‌افکند، او را-با همه فریاد جانسوزش-برون می‌برد مرغکان را یک‌به‌یک می‌کشت و در سطلی‌ پر از خون،سرنگون می‌کرد صحن دکان را سراسر غرق خون می‌کرد. بر سر یک نکته،یا یک لقمه، -آن هم هیچ و پوچ- اینچنین دشمن چرائی؟ می‌توانی بود دوست‌ مهلتی تا هست باقی،،دوستی کن،دوستی، تا بری از یاد،این بیداد را تا نیاری یاد،آن صیاد را تابستان 8631"