چکیده:
قرآن مطابق با فطرت انسان برای تحقق وفاق اجتماعی برنامه دارد. برنامه قرآن
جامع افراد و مانع اغیار و از نوع درونی است و همه عوامل تامین وفاق و آسیب رسان
را بیان کرده است. پژوهش حاضر بیان این واقع است که قرآن توان گردآوری همه
اقشار بشری را دارد و با رعایت عدالت، اتحاد و انسجام آن ها را حفظ و مانع از
هرگونه تفرقه می شود.
خلاصه ماشینی:
در آیـات الهـی به روشـنی بیان شده اسـت کـه اختـلاف نظری و ٣٥٥٨٠ دوگانگـی فهم هـا در بدایـت امـر و بحث هـای علمـی ، امـری اجتناب ناپذیـر اسـت ؛ ولی تـلاش بـرای رسـیدن بـه اتحـاد در اندیشـه و به ویـژه اتحاد در مقـام عمـل و رفتارهای اجتماعـی امـری واجـب و حتـی ضـروری اسـت ؛ زیـرا باقی مانـدن اختـلاف ناشـی از خـوی تجاوزگـری و خودخواهـی سـتمکارانه اسـت و ایـن خـود باعث به خطـر افتادن جان هـا و درمعـرض هلاکـت قـرار گرتفـن نـوع انسـان و اعضـای جامعـه اسـت .
ازنظـر قـرآن اقامـه دیـن و جلوگیـری از فرقه گرایـی در امـر دیـن بـر همـه مسـلمانان واجـب اسـت و بلکـه بـر همـه بشـریت در تمـام زمان هـا لازم اسـت ، پیـرو دیـن خـدا باشـند و از فرقه گرایـی و اختلافـات دینـی بپرهیزنـد؛ هم چنیـن خیربـودن و برتـری ارزشـی امـت اسـلامی منـوط بـه حفـظ اتحاد اسـت و اگـر در صدر اسـلام و آغـاز راه ، خـدا مسـلمانان را باارزش تریـن امـت دانسته اسـت ، به جهـت اعتصام آن ها بـه حبل الله و محـور وحـدت قرار دادن رسـول خـدا(ص ) و نهی از منکـر تفرقه بوده اسـت ؛ به تعبیر دیگـر تفرقـه و اختـلاف از محرمـات الهـی و اتحـاد واجب شـرعی اسـت و حیـات امت اسـلامی وابسـته بـه تحقیـق و اجابـت آن اسـت ؛ کوتـاه سـخن این کـه حقیقـت وفـاق در نـگاه قـرآن ، جایـگاه و هـدف آن بـا تعریـف و هـدف وفاق در نـگاه غیرالهـی تفاوت ماهوی دارد.