چکیده:
پل ریکور متفکر برجستة فرانسویزبان معاصر ازجمله متفکرانی است که در چهارچوب سنت هرمنوتیکی نقشی موثر ایفا کرده است. کتاب از متن تا کنش که شامل مجموعهمقالاتی از وی در دهۀ1970 م است در زمرة آثاری است که در چهارچوب گذار او از نقد متنی به کنشگری اخلاقی و سیاسی در عرصة تفکر قابلفهم است. مقالۀ حاضر بر آن است که، با تامل در اندیشههای ریکور و بازشناسی جایگاه این کتاب در آن، ترجمة فارسی بخش سوم این اثر را که با عنوان «ایدئولوژی، اخلاق، سیاست» منتشر شده است بررسی کند و برپایة آن، نگاهی انتقادی بر این کتاب و ترجمة آن داشته باشد. چنانکه بحث خواهد شد، این کتاب رویکرد و نقد ریکور بر متفکرانی چون هگل، هوسرل، و وبر را دربر دارد که بررسی آن میتواند تصویری فراگیر از زمینههای فکری او بهدست دهد. بر این اساس، ضمن معرفی نقاط برجستة تفکر ریکور در دورههای مختلف فکری، فصلهای مختلف کتاب توضیح داده خواهد شد و درنهایت، نقدهای وارده بر اثر برشمرده میشود.
As a prominent philosopher in hermeneutical tradition, Paul Ricoeur is known for his multi-layer thoughtfulness. Published in the 70s, From Text to Action, is among the books identifying Ricoeur’s evolution from textual criticism to ethical activism in politics and philosophy, the 3rd part of which has been translated into Persian in 2016 as Ideology, Ethics & Politics. While Ricoeur in the chapters entitled in this part has critically reviewed philosophers’ thoughts such as Georg Friedrich Hegel, Edmund Husserl, and Max Weber, his points of departure in his philosophical endeavors are traced. Exploring Ricoeur’s thought in general and the book’s main points in particular, the present study attempts to critically review both the text and the translation. In such a critique, Ricoeur’s different philosophical periods besides the core ideas of the book chapters are explored.
خلاصه ماشینی:
در اين ميان ، کتاب از مـتن تـا کنش (From Text to Action)، که به منزلۀ مؤخره اي بر کتـاب معارضـۀ تفسـيرها: مقـالاتي در هرمنوتيـک (Conflict of Interpretations: Essays in Hermeneutics) شـناخته مـيشـود، ازجمله آثار ريکور است که ديدگاه هاي متأخر او دربارٔە تفسير را با بهره گيـري از پشـتوانۀ فکري و فلسفي متفکراني مانند هگل ، هوسرل ، وبر، و گادامر ارائـه مـيکنـد.
علاوه بر اين ها، مترجم در ابتداي کتاب ، مقاله اي از ريچـارد کرنـي دربـارٔە انديشـه هـاي پـل ريکور با نام «ميان ايدئولوژي و اتوپيا» از کتاب وي با عنوان دربارٔە پل ريکـور: جغـد مينـروا (On Paul Ricoeur: The Owl of Minerva) افزوده است و هـم چنـين ترجمـۀ مقالـۀ «دربـارٔە تأويل » را از بخش مقدماتي کتاب آورده است .
چنان که از بحث ها روشـن خواهـد شد، ريکور که تفسير را در چهارچوب سنت هرمنوتيکي چونان تعـاملي فراگيـر و بـيپايـان ميان خواننده ، متن ، و فضاي ظهور و خوانش متن در نظر ميگيرد، بـر آن اسـت کـه در ايـن راه متفکراني چون هگل ، هوسـرل ، وبـر، و مـارکس ، بـاوجود نقـش مـؤثر، در درک برخـي ظرافت هاي کار تفسير و عمل معنا برروي خود ناکام مانـده انـد و ريکـور توانسـته اسـت بـا تأکيد خود بر مؤلفه هايي مانند روايت و زمان اين نقص ها را برطرف کند.