خلاصه ماشینی:
از سوی دیگر در آغاز دورۀ ساسانیان کتیبه های رسمی آنها سه زبانه بود، که به زبان های فارسی میانه، پارتی، و یونانی نوشته می شد هدف این اقدام به دست آوردن مشروعیت داخلی و کسب اعتبار در عرصۀ بینالملی بود.
این توافق مورد تایید و امضای نمایندگان و دوازده نفر مترجم، شش نفر رومی و شش نفر پارسی قرار گرفته بود؛ سپس دو طرف اسناد پیمان نامه را رد و بدل کردند، زیگ ( ایزد گُشنسپ) یکی از آنها را به خط فارسی میانه به پیتر داد، و پیتر هم دیگر سند یونانی را به زیگ تحویل داد.
همچنین ضمیمۀ اصل توافقنامه که مربوط به اقلیت های مذهبی است، احتمالا حاکی از حضور نه تنها روحانیون عالی رتبۀ زرتشتی بلکه مقامات مسیحی پارسی نیز است که در بعضی موارد نقش دیپلماتیک حمایتی برای پادشاه ایران در ر وابط خود با بیزانس را داشتند.
Winter 2007: Rome and Persia in Late Antiquity.
” In: Atti del Convegno sul tema: La Persia e il Mondo Greco-Romano (Roma 11–14 aprile 1965).
1986: “Captives, Refugees and Exiles: A Study of cross-frontier civilian movements and contracts between Rome and Persia from Valerian to Jovian.
): Iranian Identity in the Course of History.
Proceedings of the Conference Held in Rome, 21–24 September 2005.
Papers of the International Conference “Ad ulteriores gentes: The Christians in the East (1th to 7th century)”, Rome, March 13–14, 2009], pp..
Chr. und der Friedensvertrag zwischen Byzanz und Persien von 562 n.
1997: “The Manichaean Texts in Languages and Scripts of Central Asia.
Chr. und ihre Bedeutung fur das Volkerrecht.