خلاصه ماشینی:
"این واژه که به صورت ویراستن و ویرایش در فارسی کنونی هم برای مرتب کردن نوشتهها به کار میرود، تنها یک واژهی حقوقی نیست بلکه به جهانبینی آن زمان ایرانیان هم برمیگردد، زیرا پیروی از داد(-قانون)و نظم وظیفهی اعتقادی برای مبارزه با دروزنها و اهریمن، به عنوان طرفداری از اشه مطرح بوده است و انسان زرتشتی میباید در زندگی دنبال راستی و نظم میبود و در آن جهت میان راستی و دروغ یکی را برمیگزید:گزینشی که در نهایت میباید صورت میپذیرفت و زرتشت در سرودههای خود با اصطلاحهایی که در دین باستان به عمل آورده است، مردم را به آن فرا خوانده است.
این واژه را در متن کتاب مادگان هزار دادستان در برابر گمانی میبینیم: هرگاه سخن و ادعای خود را نخست بهآوری(-به یقین و قاطعیت)و سپس به گمانی(- تردید)بگوید و مطرح کند، هست کسی که دادستان نه سر(-محاکمه به سر نرسیده)، هلد و یشود(آن را رها کند و برود)در اینجا نیز یکی دیگر از مصادیق حکم از دست رفته دربارهی ارزیابی گواهی(-دلیل)، بیان شده است:و سخن از کسی است که نه تنها ادعای خود را گمانی(با تردید)نه باآوری(-یقین)میگوید بلکه حتا محاکمه را نیز به سر نمیبرد و پایاننیافته آن را رها میکند و میرود...
آناهید پریخانیان مترجم روسی مادگان هزار دادستان شکنی یا شکنا، به معنای شکستن و نقض را، هلیدن و هشتن و هلش آوانویسی کرده است، اما به نظر میرسد خواندن آن دو دانشمند محترم دیگر یعنی شکنی یا شکنا درستتر باشد زیرا: نخست اینکه، این واژه به صورت شکستن پیمان و عهد هنوز در فارسی به کار میرود."